|
|
||
 |
||
|
دربارۀ ما | تماس | آرشيو صفحه اول | جستجو | فيلترشکن | کوتاه و گويا | عکس و مکث | عکس انتخابی | ويدئوها | کتابخانه | زنان | گروه ها | اسناد | نامه ها درباره سکولاريسم | فهرست نام نويسندگان | سال سوم ـ شماره 728 ـ شنبه 14 آذر 1388 ـ 5 دسامبر 2009 | فهرست کليهء مقالات | English Section |
||
|
خليل ملکی نخست از اين سخن گفت (و من فقط نقل به مضمون می کنم) که شعر خوب اساساً تعبير پذير است، چرا که خاصيت شعر، مبهم و دو پهلو بودن آن است. و سپس اضافه کرد که، اما اين شعر نيمای يوش، چه سياسی باشد و چه نه، بجای تبليغ يک «فکر سياسی» به يک «قانون مندی» ی طبيعی و اجتماعی اشاره می کند: زردها «بی خود» قرمز نشدند! >>> ================ آذر؛ آتشی فروزان که در تاریخ ماست!
- چیست این پچپچهء آشنا در واپسین روزهای پاییز رنگین؟ به گرُ گرفتن هیزم می ماند و فشردگی برگ های خشکیده زیر پای رهگذران. - هیچکدام؛ این صدای پای «آذر» است. - کدام آذر؟ همان که آتش می خوانندش؟ - همان که در دل ماست، سده ها و هزاره ها! - همان آتشی که در درازای تاریخ پر فراز و فرود این سرزمین همواره ایرانیان را گرد هم آورده تا به پا خیزند و بخروشند و بسوزانند سراپردهء هر چه نامردمی است؛ هر چه ستم و بی عدالتی است؟ - آری و نه؛ این همان آذر هست و نیست... >>>
پیام يک دختر ایتالیایی به دانشجویان ایران برگرفته از «فيس بوک» ـ ترجمه آرش عزیزی
سلام. اسم من کریستینا است و از ایتالیا می نویسم. به تازگی از دانشگاه فارغ التحصیل شده ام و متخصص رشته ء باستانشناسی هستم. ماه هاست که نزدیکترین دوستانم به این فکرند که چرا به ایران و به آرمان آزادی و دموکراسی در این کشور عقیده دارم. از من می پرسند: "این کارها را برای چه می کنی؟" به نظرم بهترین پاسخ به سوال آنها کلمات يک دختر دانشجوی ایرانی است که شبی از شب ها، پنج ماه پیش خواندم... جمعه 19 ژوئن بود، شب قبل از کشتن ندا، شب قبل از خشونت در خیابان ها، قبل از گاز اشک آور، قبل از ضرب و شتم و تیراندازی، قبل از دستگیری و تجاوز، قبل از اینکه جهنم را در خیابانهای تهران به پا کنند، قبل از اینکه جهان چشم های بزرگ ندا را در لحظه ی پیش از مرگش دید... داشتم اخبار رویدادهای پس از انتخابات در ایران را می خواندم و در وبلاگ فردی آمریکایی به نام آ. سولیوان به این پیغام توئیتر برخوردم :کلمات دختری، دختری مثل خود من، دانشجویی مثل خود من، که رویاها و خواسته هایی مثل من داشت، که تنها می خواست زندگی کند و نه اینکه فقط بقا یابد، که می خواست مثل کشور من آزاد باشد اما نمی توانست. ================
دو پیام ویدئوئی اخیر میرحسین موسوی و مهدی کروبی که هر دو بر ضرورت حرکت جنبش در چهارچوب نظام کنونی و اجتناب از دادن شعارها و اقدامات ساختارشکن تأکید کردند از آن جمله است. میرحسین موسوی تخطی از شعار قانونی اساسی بی تنازل را موجب تضعیف وفاق ملی و سوء استفاده اقتدارگرایان و بیگانگان می داند. البته دامنهء این گونه نگرانی ها از ماهیت پویا و فرارونده جنبش، هم به لحاظ محتوای مطالبات و هم اشکال سازمان یابی، شامل دیگراندیشانی از نوع ملی ـ مذهبی ها و یا اتحاد جمهوری خواهان ایران (در خارج از کشور) نیز می شود. نگاهی به دو واکنش از سوی مهندس سحابی و بیژن حکمت، نشاندهء همین واقعیت است. در اینجا نقد کوتاهی دارم بر مواضع آن ها... >>> ================ اکبر گنجی در مورد عضویت اش در سپاه پاسداران توضيح می دهد در گفتگوئی راديوئی در سفر اخيرش به سوئد
علیرغم در گیری جدی اکبر گنچی با رژیم جمهوری اسلامی، اما با توجه به مذهبی بودن وی و عضویت او در سپاه پاسداران در آغاز روی کار آمدن جمهوری اسلامی، او همچنان از سوی برخی از گروه های سیاسی در خارج از کشور به دفاع از نظام جمهوری اسلامی متهم شده است. اکبر گنجی در پاسخ به پرسش من در مورد انگیزه اش برای عضویت در سپاه پاسداران عنوان کرد که او در نوزده سالگی با برداشتی کاملا متفاوت به عضویت سپاه پاسداران در آمد، اما ... >>>
================ |
اگر غم لشگر انگيزد، که خون عاشقان ريزد من و ساقی بهم سازیم و، بنيادش براندازيم
اگر جنبش اعتراضی نمی‌تواند صحنه‌های نخستین هفته‌ها را تکرار کند، بیش از نداشتن هدف معین، به دلیل بسیج همگانی رژیم و ابعاد سرکوبگری است. این بسیج همگانی از استخدام هزاران بسیجی تا دستگیری و شکنجه و کشتن و اعدام‌های گسترده تا محرومیت از تحصیل و محاکمات تلویزیونی را در بر می‌گیرد. غافلگیری نخستین حکومت جای‌ش را به آمادگی داده است. اما جنبشی که انتخابات و آن تقلب تاریخی نیز برایش بهانه‌هائی بود؛ و رهبری نداشت که ارادهء عمومی را در خود متبلور سازد لزوماً به دلیل اعلام نکردن خواست‌های مشخص از هم نخواهد پاشید... >>>
همه جا مطالبه حق، چیزی جز مطالبه قدرت نیست. برخورداری از حق، یعنی برخورداری از قدرت. وقتی مردم حقوق خود را می‌خواهند یعنی حق حاکمیت خود و قدرت خویش را در حکومت طلب می‌کنند. «رأی من کجاست؟» از یک سو یعنی «حق من کجاست؟» لیکن از سوی مهم‌تر یعنی «قدرت من کجاست؟!» آنها فکر می‌کردند با این «رأی» یک «چیزی» جابجا می‌شود. «تغییری» به وجود می‌آید. می خواستند به قدرت «رأی من» این «قدرت» موجود جا به جا شود. یا کمی تکان بخورد! اساسا رأی دادن در جوامع باز و کشورهای دمکراتیک به معنای جابجایی قدرت است. در جمهوری اسلامی اما رأی نه تنها قدرت بلکه حتی حق هم نیست. >>>
گفت‌وگو با مهدی عربشاهی و سعید رضوی فقیه رهبری فعالیتهای دانشجویی، همیشه از کانال تشکل های نزدیک به دولت یا دارای سوابق نزدیکی با دولت عبور می کرد. اما پس از انتخابات اخیر، خوشبختانه شاهد شکل گیری جریانات جدید دانشجویی هستیم که به صورت خودجوش، هسته هایی در کلاس ها، دانشکده ها و دانشگاه ها شکل گرفته است. با توجه به استفاده از فن آوری های ارتباطی جدید، این شبکه ها با هم مرتبط شده اند و ما با جریان دانشجویی جدیدی، با هویت تازه ای و با انرژی و انگیزه ی تازه ای مواجه هستیم که به جنبش سبز، به عنوان یک جنبش اعتراضی ملی، پیوند خورده و می تواند در آینده خیلی تأثیرگذار باشد... >>>
شرایط سیاسی - اجتماعی ایران به ندرت فرصتی برای تبلور فلسفه و هنر و تعمیق مفاهیم عالی انسانی ِ جدای از خواست های روزمره ی سیاسی و اجتماعی، فراهم آورده است. پس طبیعی ست وقتی مردم سرزمینی در خواست اولیه ی یک جامعه ـ که همان برخورداری از سیستم حکومتی و دولتی با حداقل شرایط دموکراتیک است ـ محروم می شوند، دیگر توانی برای دیگرگونه اندیشیدن نخواهند داشت. متعاقباً، هنرمند معترض در چنین جامعه ای نیز ناچار به تطبیق خود با جامعه است و هنر را تنها در معنای "هنر در خدمتِ..." یا "هنر متعهد" و تعابیری اینچنینی می فهمد. >>>
به نظرم جنبش اجتماعی در ایران هنوز به شکل حقیقی خود دست نیافته است. هنوز نیروهای اجتماعی مانند کارگران و زنان و همچنین قومی با تقاضا و هویت سیاسی خود وارد صحنه نگردیده اند. با چنین برآمدی بیشک معادلات سیاسی در عرصهء قدرت کاملاً تغییر خواهد نمود. بوجود آوردن این تصور که در فردای کمیت حضور مردم در شانزده آذر معادلات سیاسی به شفافیت خود خواهند رسید درکی ست اشتباه. هنوز این جنبش در تبیین رهبری و سازماندهی بر سر دو راهی قرار دارد. نه خودجوش است و نه دارای رهبریت. چیزی از هر دو را در اختیار دارد. نه مدعیان رهبری اش قادرند مهارش کنند و آن را تحت نفوذ کامل خود در آورند و نه از آن جدایند. همین نابسامانی نیز در مدعیان نمایندگی این جنبش و رهبری ناداشتهء مطلق آن تصویر می شود. در این میان کمتر کسی به نقش و برنامه سیستماتیک رژیم توجه دارد ـ کودتایی که در نوع خود بدعتی در اقتدار سیاسی ست؛ کودتایی که فرایند سرکوب را از محدودهء زمانی کوتاه به درازای شکیبایی دهشتباری تحول بخشیده. هم کارساز است و هم تقابل با آن، چه در عرصهء داخلی و چه جهانی، بسیار پیچیده می نماید. نگاهی به حذف توان های فعال و سازمانده مبارزات بیفکنید که چگونه آرام آرام یا نابود می گردند و یا به حامیان و منتقدین در خارج از مرزها تبدیل می شوند. در چنین شرایطی، در برابر اندیشهء سازمان یافتهء نظام ـ با همهء تزلزل و هراسش ـ باید به همایشی از همهء نیروهای اجتماعی اندیشید و این همایش را هر چه زودتر سازماندهی نمود. باید به یک رهبری جمعی اندیشید و از مدل های پیش ساخته و تجربی دور یا نزدیک خود را رها نمود. این جنبش نه گاندی می طلبد (زیرا فرهنگ و رفتار اجتماعی متفاوتی آن را احاطه نموده) و نه قادر است قرائتی تاویلی به آرای امامی یا شاهنشاهی بکند. طراحی شعار و چگونگی تقابل با بسیج و توصیه های ویدیویی نیز کاری از پیش نخواهند برد و جز اتلاف وقتت نيست. اید به سازماندهی حقیقی این جنبش پرداخت و درکی استراتژیک را تصویر و تعریف نمود که اکثریت نیروهای اجتماعی را بتواند حول خود گرد آورد. بیان آن نیز کار و وعدهء این و آن نخواهد بود بلکه در میز مذاکره و توافق بر سر حد اقل ها شکل می گيرد.
آرشيو روزانهء مقالات يک هفتهء گذشته:
شماره 726 ـ پنج شنبه 12 آذر 1388 ـ 3 دسامبر 2009
سایه سنگین سیاست بر سرنوشت آموزش و پرورش
نقدی بر بیانیهء شصتمین سال تأسیس جبههء ملی ایران
مردم چون می‌دانستند نظام در آراء آنان خیانت نمی‌کند به پای صندوق‌های رای آمدند بخشی از سخنان حداد عادل در مجلس
شماره 725 ـ چهار شنبه 11 آذر 1388 ـ 2 دسامبر 2009
يادداشتی دربارهء جايزه به خانم زهرا رهنورد
برشی از زن بودن در عالم خبرنگاری
آيا دانشگاه تک جنسيتي امکان پذير است؟ نگاهي به موج جديد اظهار نظرها پيرامون جداسازي جنسيتی
بيش از دو جلسه ملاقات قبل از ازدواج ممکن است منجر به عاشقی شود! گفتگو با حجت الاسلام فضل علی، نمايندهء ولی فقيه در مورد «مراکز همسريابی در دانشگاه ها»
نگاه «گوشت و گربه ای» به دو جنسيت در دانشگاه ها
در جامعهء ما ارتباط نامشروع آنقدر قبح ندارد که ازدواج موقت دارد! سردار اسماعيل احمدي مقدم، فرمانده ناجا
انکه چيزی نيست، به اين معما توجه کنيد:چرا پسران از دختران در تغيير نام جلو افتاده اند؟
شماره 724 ـ سه شنبه 10 آذر 1388 ـ 1 دسامبر 2009
نقطهء عطفی در مبارزات مردم ایران
جنبش همیشه پیروز دموکراسی خواهی در ایران
سایه سنگین سیاست بر سرنوشت آموزش و پرورش
شماره 723 ـ دو شنبه 9 آذر 1388 ـ 30 نوامبر 2009
نام نویسنده اهمیتی ندارد، نام خانه مان جاودانه باشد! کاوه، ایراندخت، پیمان، آذرمیدخت و بسیاری نام های ایرانی دیگر با درود های گرم و شادباش آغاز سومین سالگرد راه اندازی پایگاه سکولاریسم نو>>
بسيج بايد قدرت اقتصادي واقعي كشور را در دست بگيرد غلامحسين الهام، سخنگوي سابق دولت و عضو حقوقدان شوراي نگهبان
شماره 722 ـ يک شنبه 8 آذر 1388 ـ 29 نوامبر 2009
دوسال گذشت، سکولاريسم نو دوساله شد!
هدف من این بود که حکومت دینی بر سر کار نیاید پاسخ امیرانتظام به حنا مخلمباف
چوب جهالت بر تن نحیف فعالین مدنی
تغيير علوم انسانی در دانشگاه ها به حداد عادل سپرده شد
رابطهء علم و دين و مشکل فرهنگ حذف (ويدئو)
خوب بودند، لکن رأي شان با رأى ما مخالف بود!
ترجمهء هفتگی کتاب «ترک های امروز» فصل سوم ـ سال های پر کشاکش (1960 تا 1980) قسمت سوم ـ انقلابيون، افراطيون، بنيادگرايان
|
================
================
================ ================ ================ ================
پيوند به نسخهء رايگان اينترنتی>>>> ================ ================ ================ ================ ================ =========== =========== =========== ============= کميته بين المللی نجات پاسارگاد =========== =========== =========== =========== ============= ========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== ============= =========== ============= ============= ============= ============ =========== =========== ========== ============= =========== =========== =========== ============ =========== =========== =========== =========== =========== ===========
مخالفان خود را بشناسيم
دولت نهم روند بسيار خطرناک غربزدگی و گرايش های سکولاريستی را که متأسفانه در حال نفوذ در بدنه مديريتی کشور بود، سد کرده است. ======
سکولارها در ایران جایگاهی ندارند! حضور پر شور ملت ایران در بيست و دوم بهمن عامل شکست کامل سکولارها در کشور است. ======
اسلام با فرهنگ لائيك و بى دينى مخالف است. دشمنان با استفاده از ترويج فرهنگ لائيك درصدند تا زنان را از خط عفاف و حجاب و كرامت منحرف كرده و سنت هاى اصيل اسلامى را از بين ببرند. ====== آيت‌الله مکارم شيرازی
نقش تلويزيون در ايجاد تحولات سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي بسيار مهم است. هر چند که در ساليان اخير برنامه‌هاي ديني و مذهبي در تلويزيون گسترش يافته ولي کساني در آنجا لانه کرده‌اند تلويزيون را به سوي سکولاريسم سوق مي دهند». ======
====== ====== |
|
© 2009 ـ New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fax: 509-352-9630 |
||
رأی
من کجاست یعنی قدرت من کجاست!
باید
به همایشی از همهء نیروهای اجتماعی اندیشید
