احمد شاملو (1304 – 1379)، خنیاگر آزادی، طی نیم قرن از سروده‌ها و زندگی پربارش شعله‌ای سوزان برافروخت. او تجسم خلاف‌آمد وهنی بود که بر تبار انسان می رود. گرامی داشت شاملو در حکم زنده نگاه داشتن شعله‌ای است که آدمی در جهان پریشیده‌ء کنونی بیش از هر زمان دیگر بدان نیاز دارد. در سیزدهمین سالمرگ احمد شاملو ، روز چهارشنبه دوم مرداد ساعت چهار بعد از ظهر بر مزارش گرد می‌آییم و یاد پرشکوهش را گرامی می‌داریم..

«بامداد ِ» روشنفکری ما

مسعود نقره‌کار

بزرگانی که اهل صلح و صفايند، مدد گرفته از همان "خرد و عقل"، علی‌الحساب در تعريف از روشنفکر به توافق و صلحی ناپايدار دست يافته‌اند، که روشنفکرانسانی ست: اهل پرسش و شک، نقاد و شناسا، اهل ساختن ايده و گفتمان و آينده نگر. اگر برای ختم به خير شدن مجادله و منازعه بزرگان چنين تعريفی را بپذيريم، می توانم ادعا کنم و بگويم شادا که پاره‌‌ای از نسل من افتخار داشته است که لااقل با چند ده تن از اين روشنفکران هم عصر بوده باشد، که به گمان اين کمينه، گـُل ِ اين چند ده تن احمد شاملو، يا به اعتبار سخن رضا براهنی "هرکول فرهنگی" ميهنمان بوده است.◄

مغلطهِ «فرهنگِ دموکراسی»، در قاموسِ اصلاح طلبانِ حکومتی

رضا پرچی زاده

در دریای متلاطمِ سیاستِ ایران که پس از انقلابِ مشروطه همیشه دستخوشِ بادهای مخالفی بوده که سفینهِ مردم سالاری را بارها از راهِ راست منحرف کرده، یک «بادِ مخالف» هم آن مغلطه ای است که این روزها اصلاح-طلبانِ حکومتی و ابوابِ جمعی شان در داخل و خارج از نظامِ جمهوری اسلامی مدام در کار می کنند؛ و آن این است که می گویند تا در ایران «فرهنگِ دموکراسی» برقرار نشود، تغییرِ حکومت هیچ تفاوتی در وضعیتِ مملکت ایجاد نمی کند؛ و اینکه استقرارِ دموکراسی در ایران تنها نیازمندِ ایجادِ فرهنگِ دموکراسی در کشور – بدونِ تغییرِ حکومت – است. در این مقاله تلاش خواهم کرد نشان دهم که چرا این ادعا، علی رغمِ ظاهرِ فریبنده اش، نه تنها از اساس باطل است، که در تضادِ بنیادی با آنچه خودِ اصلاح طلبان به آن معتقدند نیز قرار می گیرد...◄

بقلم اسماعيل نوری علا

حقوق خود را بيشتر بدانيد