|
|
||
|
فهرست مقالات | صفحات اول | دربارهء سکولاريسم نو | دربارهء نشريهء ما | تماس | جستجو | فيلترشکن | English Section |
||
|
گفتگوهای اختصاصی | آرشيو عکس و کاريکاتور | آرشيو عکس و مکث | آرشيو کوتاه و گويا | آرشيو جمعه گردی ها |
||
 |
||
|
پيوندها |
فهرست مطالب |
سال پنجم ـ شماره 1131 ـ جمعه 26 اسفند 1390 ـ 16 مارس 2012 |
|
به پيشنهاد بنياد ميراث پاسارگاد
پيوند به نسخهء رايگان اينترنتی>>>>
و پيوند به يک ويدئو>>>
=========== ========== ========== ========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== ============= =========== ============ =========== =========== =========== ===========
|
|
رسانه ها به سياست کاران: با صد هزار «چهره» برون آمدی و من / با صد هزار «ديده» تماشا کنم تو را!
در اين آخرين جمعه گردی سالی که به پايان می رسد، دوست دارم اين سخن را، که بشکل های مختلف بيان کرده ام، ديگرباره تکرار کنم که حل مسئلهء «ائتلاف نيروهای اپوزيسيون سکولار، دموکرات و انحلال طلب حکومت اسلامی» همچنان منوط به کوشش برای اعمال روش «برهان خـُلف» در حل مشکلات ائتلاف است. چرا که راه های رفته و مفروضات بديهی انگاشته شده بر واقعيت های سپهر سياسی ما پرده ای از عادت کشيده اند و اين واقعيت ها نيز، به ناگزير، حضور مؤثر خود را از دست داده اند.>>>
توضيح سردبير سکولاريسم نو: در ديد من، آقای ناصر ايرانپور يکی از روشنفکران سياسی کرد با ارزش ايران محسوب می شوند که توجه به افکار ايشان و خوش آمدگوئی به اين «پور ايران» برای فعال شدن در عرصهء ايجاد تفاهم بين اضعاف مردمان ساکن سرزمين مان اهميت بسيار دارد... من اگرچه با همهء عقايد، تحليل ها و پيشنهادات ايشان موافق نيستم و گاه نظرات و استدلالاتی کاملاً عکس جهت ايشان دارم، اما مقالهء حاضر را يکی از روشن ترين و شيواترين آثار نوشته شده در زمينهء بحث های امروز اپوزسيون انحلال طلب می دانم و خواندن و توجه خاص به اين نوشته را ـ که کاملاً با نيت پاک برای يافتن راه حل های اساسی نوشته شده ـ به همهء خوانندگان سکولاريسم نو توصيه می کنم.>>>
منطقه زیر چکمه رژیم‌های زن‌ستیز کودتای روسی بهار 56 و انقلاب اسلامی بهمن 57 ظرفیت‌های متناقض دو کشور افغانستان و ایران را که با «فرهنگ اسلامی» پیوندی ناگسستنی دار ند به سطح آورد. خواست «شورای علمای» افغانستان مبنی بر آپارتاید جنسی که با تأیید «رییس جمهوری» افغانستان، روبرو شد، همان است که خمینی بیش از نیم قرن پیش از «شاه» ایران خواست و پاسخ منفی گرفت. همین نقش را انقلاب‌های مردانه «بهار عربی» نیز بر عهده گرفته‌اند. و کیست که نداند نخستین دریچه دمکراسی و هم چنین نخستین خاکریز ارتجاع چیزی جز حقوق زنان نیست!>>>
کسروی نمی‌خواهد مردم ضد دین باشند، اما داستانی که تعریف می‌کند فاقد عناصری از دین به عنوان نهاد است و از این رو می‌توان آن را داستانی سکولار دانست. در میان ناسیونالیست‌های ایرانی این گرایش چیره بوده است که شیعه را هم جزئی از داستان ایران کنند و از آن چیزی خودی بسازند. کسروی چنین نمی‌کند و در ضمن بر آن نیست که با حذف شیعه، دین دیگری با استعداد دولتی شدن و رسمی شدن و کلاً نقش سیاسی ایفا کردن به جای آن بنشاند. مسئلۀ هویت سکولار، که کسروی آن را پیش گذاشته و در ارایۀ راه حل برای آن کوشیده، همچنان برای ایران مطرح است.>>>
اکنون که کسانی نظیر محمد نوری زاد، در زیر شلاق های جانسوز نظام ولایت فقیه، کمی چشم شان باز شده است و گوشه هائی از قساوت و درنده خوئی این نظام را بچشم می بینند [از جمله چند کامپیوتر محمد نوری زاد را مامورین ولی فقیه دزدیده اند و خود او نیز تهدید به سکوت شدیدتر شده است]، چرا بعوض روی آوردن به رهبر چپاولگران، رهبر فاسدان و رهبر سرکوبگران که در جایگاه خدای گونه ولایت فقیه تکیه زده و به مظهر بی رحمی، آپارتاید جنسی و تروریسم مبدل شده و کشور ما را با ماجراجوئی های بین المللی اش ضربه پذیر نموده است، به خود کارگران، زنان، جوانان و .... ملیت های ساکن ایران روی نمی آورند؟>>>
نظری بر آفت های اندیشه گری و چالش های روشنفکری در ایران آیا ضعف اندیشه ورزی و ساختار فلسفی در ایران واجد دیرینگی است و تنها در روزگار مدرن به واسطه نیاز به تقابل و همسنگی با فرهنگ های دیگر، ضعف فلسفیِ ایرانی در مقایسه با دیگر تمدن ها و ملل، نمایان گشته است؟ در این گفتار موجز، خواهم کوشید به آسیب شناسیِ جریان فکر و فلسفه در ایران امروز بپردازم و با نظری مجمل به گذشته، علت عقب ماندگیِ فکرِ ایرانی و عدم تأثیرگذاری و بارآوری اش در جامعه را در قیاس با ملل مدرن فرازپایه جستجو کنم.>>>
هدف این نوشتار طرح‌ِ بعضی از جنبه‌های رابطه‌ی دین و جامعه‌ی مدنی‌ست. برای پرهیز از طولانی شدن این نوشتار نقطه‌ی آغاز خود را بر این گذاشته‌ام که خواننده دارای اطلاعات پایه‌ای از جامعه‌ی مدنی است و به همین دلیل به بعضی نکات فقط اشاره‌وار پرداخته می‌شود. در این جا تلاش می‌شود که اساساً با آن تعاریف ناروشن‌ِ سکولاریستی از جایگاه دین در جامعه‌ی مدنی برخورد شود و سرانجام چهارچوبی ارایه شود که بتوان در آن، گفتمان حول این موضوع را سامان داد.>>>
حسن رجب نژاد ـ اشرف الدین نسیم شمال براستی که مملکت ما سرزمين عجايب است و هر روز و هر ساعت اتفاقات عجایب و غرایبی روی می دهد که آدمیزاد انگشت بر دهان می ماند. اصلاً آقا! مملکت ما نه تنها مملکت امام زمانی بلکه سرزمین انشاءالله ماشاالله است. همیشه هم همینطور بوده و بگمانم تا روز قیامت هم همینطور خواهد ماند. به صد سال پیش بر گردیم و ببینیم سید اشرف الدین نسیم شمال چه حکایتی برای مان نقل می کند: «...يک رفيقی داشتيم اسمش آخوند ملا اسماعيل پهلوان بود ...
معجزهء غول چراغ جادو و حکايت ماروزی، زن و شوهری، در ساحل دريا مشغول توپ بازی بودند که زن ضربه ای محکم به توپ می زنه و توپ مستقیم می ره به سمت شیشه های خونه ای که در اون نزدیکی بوده و ...تَق! شیشه می شکنه. مرد، عصبانی، نگاهی به زن می کنه و می گه ببین چکار کردی؟ حالا باید هم معذرت خواهی کنیم هم خسارت شون رو جبران کنیم... دو تایی راه می افتن طرف خونه...>>>
|
|
© 2007 ـ New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fax: 509-352-9630 |
||
کسروی
و مسئله هویت سکولار
