سرمایه ‌گذاری مجدد روی «دوقطبی‌ ناموجود؟!»

فرهاد جعفری

آنچه همه‌ء پیش‌بینی‌ها و محاسباتِ طایفه ‌سالاران و توافقات پشت پرده‌ء آنان از بازی «بازگشت مهدی هاشمی و دستگیری و محاکمه‌ء نمایشی وی» را برهم زد؛ دستگیری خود وی به فاصله‌ء اندکی از بازگشت اش به کشور نبود؛ بلکه «دستگیری شبانه و غیرمنتظره‌ء فائزه‌ء هاشمی» بود که طراحانِ بازی مزبور را غافلگیر کرد! به‌نحوی که اکنون، هرچه تحلیلگرانِ (متصل به الیگارشی ِ) بیشتری به صحنه آمده و بر این نکته تاکید بیشتری داشته باشند که «مسئولیتِ دستگیری فرزندان هاشمی رفسنجانی، نه متوجه هیچ شخص و جریان دیگری و از جمله احمدی‌نژاد، بلکه صرفاً متوجه شخص ولی فقیه است»، در دستیابی به اهدافِ بازی خود ناکام‌تر خواهند شد؛ چرا که نه‌فقط اتوریته و هژمونی هر یک از دو سوی «دو قطبی ناموجود ِ رفسنجانی ـ ولی فقيه» را ترمیم نکرده‌اند (حتا نزد پایگاه سیاسی اختصاصی آنان)، بلکه از آن، باز هم بیشتر کاسته‌اند.>>>

انتخابات آزادچی ها خواهان آلترناتیو سازی مستقل کلان نیستند

دنیز ایشچی

چرا سال های سال است ما ها را دور سر خودمان می چرخانید؟ چهار سال دیگر هم گذشت و نوبت انتخابات دیگری دارد می رسد و ما در همان نقطه ای که بودیم قرار گرفته ایم. نه فقط یک گام به پیش نرفته ایم، بلکه شاید چندین گام هم به عقب برگشته ایم. از یک طرف ما را با استراتژی هایی سر در گم می کنید که سراب هایی بیش نیستند. در شرایطی که تظاهر می کنید که در راه وحدت چپ از یک طرف، و وحدت جبههء سکولار دموکراسی از طرف دیگر، حرکت می کنید، با این خود مشغول کردن ها سال ها پشت سر هم زمان را از دست داده و تلف می کنید و مانع تحقق تحولات کلان نوین در جامعه می گردید. وقتی که در بطن درونی اندیشه هاتان به آلترناتیو سازی در مقابل رژیم معتقد نیستید، چرا با تظاهر به آن باز هم جنبش سکولار و دموکراتیک مردمی را در سرگردانی نگه می دارید؟>>>

همدستی با امپریالیسم؛ نتيجهء بوته را دیدن و جنگل را ندیدن

حزب کار ایران (توفان)

مبارزه بر سر کسب نفت، این ماده حیاتی، روز بروز بیشتر تشدید می شود و امروز به نقطهء اوج خود رسیده است. دامن زدن به جنگ مسلمان و مسیحی در آفریقا تا مناطق نفت خیز را از زیر نفوذ مسلمان ها خارج کرده و با تجزیهء ممالک آنها و تضعیف حکومت های مرکزی و ایجاد نفاق به منابع اولیه آنها دست پیدا کنند، در سودان، نیجریه ، سومالی، کنیا و مالی و سایر ممالک آفریقای بخوبی مشهود است. در همین رابطه، زمینهء ذهنی توجیه تجاوزات را به کشورهای اسلامی فراهم می آورند و مسئلهء حجاب زنان و یا عدم تساوی حقوق زنان و مردان در ممالک اسلامی را که هزار و چهار صد سال وجود داشته است به مسئله روز و سیاست تبلیغاتی خود بدل می کنند. قرآن می سوزانند و از محمد کاریکاتور می کشند و اسلام ستیزی را رواج می دهند، از مسلمانان به عنوان آدم های تروریست، خطرناک، مردسالار، زن ستیز، ضد کودک و... نام می برند.>>>

از شهریور 20 تا شهریور 91؛ هفتاد و يک سال نابسامانی سیاسی

(از اشغال کشور بدست متفقین تا تلاش در ایجاد شورای ملّی)

بخش اول: دخالت بیگانگان و کمبود مردان سیاسی

ن. واحدی

آنچه هر کشوری لازم دارد یک قشر قادر و مقتدر (به معنی دانا و توانا)ی سیاسی است که باید تربیت بشود. متأسفانه ما ایرانی ها همه از زمان قنداقی شدن سیاسی می شویم. ایجاد کادر سیاسی مقتدر ولی تنها به دو شرط می تواند بوجود بیآید. یکی اینکه حق انتخاب کردن و انتخاب شدن افراد جامعه هر روز بیشتر و بیشتر مردمی گردد و دوّم هنگامی که کار پارلمانی ضمن داشتن صورت دمکراتیک جهت توسعه ی آن نیز مشهود باشد. راه بروز این دو شرط در دوران محمد رضاشاه مسدود بود. زیرا قدرت اجرائی دولت نیاز به یک قانون اساسی پرتوان و هیئت حاکمه ی سیاسی مؤثر دارد. این هر دو ولی با وضعیتی که با تصّرف کشور بدست متفقین پدید آمد و شورش های دوران مصّدق ناممکن گردید.>>>

چه باید کرد؟ به قول چپ های آماتور بهمن 57

سیروس مرادی

یادی کنم از دکتر غلامحسین ساعدی که نمایشنامه ای به نام "جانشین" دارد. موضوع خیلی ساده است. چند نفر در اتحادی نیم بند، غولی را بی هوش کرده اند و اکنون بر سر ماترک وی به دعوا می پردازند. خیلی از آنها فکر می کنند که این غول تبهکار مرده و کار تمام است و حالا باید دید که اوضاع در کنترل چه نیروئی باید باشد؛ غافل از اینکه غول تنها بیهوش شده است. در حالی که همه به جر و بحث های طولانی و بی فایده ادامه می دهند، غول زخمی و بیهوش کم کم جان می گیرد و دمار از روزگار همه درمی آورد و دوباره بر تخت می نشیند. حالا داستان زندگی روشنفکران ایرانی تکرار تاتر "جانشین" است. روشنفکران ایرانی از نداشتن زبان مشترکی برای تبادل افکار در شش هزار سال گذشته رنج برده اند و تا حالا دارند تاوان سنگینی برای آن می پردازند. دیالوگ روندی است بی بدیل که با روند و پروسه دیگری قابل جایگزین نیست. ما در این مقوله مهارتی نداریم. و دوباره همان سئوال قدیمی: اگر "تزار الکساندر اول" در اثر تهاجم "ناپلئون" و یا مشکلات داخلی دچار زحمت شود "چه باید کرد ؟‌">>>

بحران ایران و نقش اپوزیسیون

گفتگو با شاهزاده رضا پهلوی

گفتگوگر: سيامک دهقان پور ـ برنامهء افق صدای امريکا>>>

قُروم، قرُوم، قرُوم!

ايراندخت دل آگاه

من همواره خبرهاي آن كمتر از پنجاه درصد مردم تركيه را با اشتياق دنبال مي كنم و با حسرت به تماشاي شان مي نشينم. حتا با آن كه گاهي سوزش گاز اشك آوري را كه پليس آن كشور به چشم شان مي پاشد در چشم هايم احساس مي كنم و گاهي هم متحمل درد ضربات باتومي مي شوم كه بر گرده مخالفان فرود مي آيد، بي آن كه در آن سرزمين زندگي كنم. يكشنبه شب، در محله گيشا، ولي اندكي از اين حسرت كاسته شد. چرا كه مردمي را ديدم كه با تجمع اعتراضي خود به بازداشت چند جوان – كه لابد با حجاب اعتراضي شان (!)  اسلام را به خطر انداخته بودند - چنان وضعيتي را پديد آورده بودند كه نيروي انتظامي ناچار شود با " گله"ی ماموران ِ "بزن بزن و بُكش بُكش" در صحنه حاضر شود. شليك تير هوايي، چرخاندن باتوم و عربده هاي مستانه و فحاشي چماقداران اسلام، همه اش براي چند " هُو" يي بود كه مردم سر داده بودند.>>>