فهرست مقالات    |    صفحات اول    |    دربارهء سکولاريسم نو    |     دربارهء نشريهء ما

 تماس    |     جستجو     |     فيلترشکن     |    English Section  

گفتگوهای اختصاصی   |   آرشيو عکس و کاريکاتور   |   آرشيو عکس و مکث   |  آرشيو کوتاه و گويا   |    آرشيو جمعه گردی ها 

حکومت ولخرج، ملت در رنج

در آمدهای سرشار نفتی جمهوری اسلامی در دوره‌ی احمدی نژاد حکومت ایران را به یکی از ولخرج ترین حکومت‌ها در تاریخ معاصر این کشور و نیز منطقه تبدیل کرده است. ایران در این سال‌ها به طور متوسط سالانه حدود صد میلیارد دلار درآمد نفتی داشته است در حالی که در آمد نفتی کشور در دوره‌ی موسوی کمتر از ده میلیارد و در دوره‌ی خاتمی حدود بيست میلیارد دلار بوده است. وضعیت معیشتی و پس اندازی مردم نیز نه تنها بهبودی نیافته بلکه بدون افزایش درآمد کارگران و کارکنان دولت به نحوی قابل توجه (سالی حدود ده الی پانزده درصد) در طی سال‌های هشتاد و شش تا نود و يک هزینه‌ی خانوار دو برابر شده است. این درآمدها  اکثراً صرف اختلاس، کمک به همپیمانان خارجی (سوریه، حزب الله و حماس، کشورهای آمریکای لاتین و بلاروس)، تبلیغات انتخاباتی، و انتقال به خارج کشور یا مفقود شده است. بخشی نیز که از مجرای دستگاه‌های دولتی صرف شده با ولخرجی و خاصه خرجی همراه بوده است.>>>

بيست و سومين مناظرهء سياسی در برنامهء ياران تلويزيون پارس

با شرکت اسماعيل نوری علا ـ سعيد بهبهانی ـ شاهين نژاد و حشمت رئيسی>>>

دومين مناظرهء راديوئی اسماعيل نوری علا با حميد کوثری

دربارهء مواضع سياسی «اتحاد برای پيشبرد دموکراسی در ايران»>>>

پيوندها

فهرست مطالب شماره های اخير

سال پنجم ـ  شماره 1177 ــ جمعه 6 مرداد ماه 1391 ـ  27 ماه ژوئيهء 2012

از ميان آرشيو مجموعهء

گزينه های انحلال حکومت اسلامی

جمعه 20 مهر 1386>>>

سايت شبکهء سکولارهای سبز>>>

دو کتاب از

اسماعيل نوری علا

مبانی سکولاريسم نو

سکولاريسم نو برای ايران

نحوهء سفارش و خريد >>>

پيوند به نسخهء رايگان اينترنتی>>>

اعلاميهء جهانی حقوق بشر>>>

و پيوند به يک ويدئو>>>

اعلاميه ها

و ميثاق های بين المللی

حقوق خود را بيشتر بدانيد

گزيده هائی از سخنان خمينی

==========

مردانی نيوز

==========

نيلگون

===========

آسمان ديلی نيوز

===========

رضا پهلوی

==========

اصغر آقا

===========

الفبا

=============

اخبار روز

===========

گفتگو

============

هزل (وبلاگ حميدرضا رحيمی)

===========

ايرانسکوپ

بحران سوریه؛

درد زایمان دیرهنگام خاورمیانه جدید؟

علی مهتدی

آن موهبت بزرگ فرهنگی که گمش کرده ایم

شکوه ميرزادگی

اگر رأی گيری بشود

مردم ديگر اين حکومت را نمی خواهند

گفتگو با مجتبی واحدی

گفتگوگر: محمدرضا يزدان پناه

اسلام، اسلام‌ هراسی

و جدال‌های سیاسی در آمریکا

شیرین جعفری

تلاشی برای عبور «نرم» از استبداد دينی

گفتگو با مهرداد درویش پور

گفتگوگر: سایت خودنویس

پيوند به ويدئوی کامل

سخنرانی درويش پور در بروکسل

خط قرمز و نقطه سقوط ما ایرانیان تا کجاست؟

مهران سیرانی

دارایی ملت ایران در جیب اعراب خلیج فارس

شاهين نژاد

بازیگرانی که حماسهٔ بروکسل را آفریدند!

سعید صارمی

سفارش فرانسوی به عبدالله‌ نوری

روايتی از سايت وابستهء رجانیوز

در سوگواری و یاد از «منوچهر جمالی»

ف. حیدریان

نه می توان

شعری از افشين بابازاده

چرا ترکیه تنها دموکراسی مسلمان است؟

برنارد لوئیس

مترجم: حسین ترکاشوند

تفرقه ‌افکنی در صفوف جنبش سبز

حسین باقرزاده

در بارهء اتحادها، کنگره و شورای ملی

و کنفرانس بروکسل

گفتگو با بهروز خلیق

مسئول هیئت سیاسی ـ اجرائی

سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)

پروژه‌ء روشنفکران دینی،

چالش ها و دستاوردها

مجید محمدی

مردم و رژیم، هر دو در تبِ انتظار!

محمّد هادی

آنچه بايد در دستور کار تمام

نيروهای سکولار قرار گيرد!

رضوان شکيبا

«تدارک» و چند نظارهء ديگر

حمیدرضا رحیمی

آماده‌ء انفجار؛ پر از خشم و انزجار

فرهاد جعفری ـ مشهد

اسلام‌گرایی؛ توتالیتاریسم دینی

مهدی خلجی

آهای اصلاح طلبان!  اسد رفت!

محسن ذاکری

هرگز ادعای نمايندگی يا رهبری هيچ دسته

يا گروهی را نکرده‌ام

گفتگو با رضا پهلوی

گفتگوگر: حسين کرمانی

معنای عملی پيش شرط های انتخابات آزاد

جمعه گردی های اسماعيل نوری علا

سال 57 هم بوی کباب می‌آمد ولی...

الاهه بقراط

«اراذل و اوباش جنوب‌شهری»

همان «مستضعفان و پابرهنگانِ سابق» اند!

فرهاد جعفری

پشت سر افغانستان!

شهباز نخعی

اطلاعیهء مسعود نقره کار

در بارهء انتشار «روایت های شاهد جنایت های حکومت اسلامی»

دربارهء اختلاف سکولارهای سبز

و اتحاد برای پيشبرد سکولار دموکراسی

مناظرء راديوئی اسماعيل نوری علا

و حميد کوثری

به مديريت حسين حجازی>>>

جريان چپ در جامعه ايران قوی و پر طرفدار است و بايد آلترناتيو خود را داشته باشد

آذر ماجدی ـ علی جوادی

در برنامهء تلويزيونی «برای دنيائی بهتر»>>>

خامنه‌ای فرمان تصویب سیاست‌های کلی انتخابات را صادر کرد

علی لاریجانی

اصلاح طلبان و شکيبائی ِ مخالفان

بابک مينا

پيرامون مناظره با عوامل «استبداد سابق»

رضا پهلوی يک شهروند عادی

و بدون منصب سیاسی است

بيانيهء بهرام مشيری

چند نکته در بارهء جدایی دین از حکومت

محمد ارسی

سکولاریزم، بخشی مهم از موضوع دموکراسی و آزادی یا به تعبیری «عنصر هم‌پیوند با دموکراسی» است؛ زیرا اندیشه سکولاریزم اساسأ از آنجا آغاز شد و قدرت نفوذ یافت که فیلسوفان و مصلحانی به میدان آمدند و گفتند: تأسیس حکومت و قانون گذاری و تعیین قوانین حکومتی حق مسلّم مردم است؛ حکومت از مردم و برای خدمت به مردم باید باشد و حقانیت خود را نیز از آراء توده مردم باید کسب کند و نه از منابع دینی و «قوای ناشناخته آسمانی»... پس، طبیعی است که ایدۀ سکولاریسم تنها در سیسستم دموکراسی می‌تواند متحقق شود؛ با دموکراسی سازی است که شرایط اجرای خواست‌های «لائیک و سکولار» فراهم می‌شود و اندیشه‌ای که می‌گوید: «انسان، تنها سرچشمه قدرت حکومتی است» معنای عملی و واقعی خود را پیدا می‌کند.>>>

ایران در انتظار رهبری کاریزماتیک یا انتخابی؟

رهبر کاريزماتيک از دل بحران زاده می شود، از وجود گستردهء بحران سود می جويد، درهء دهان گشوده بين رهبران سياسی و مردم عادی را از اين بحران پر می کند، و با همين بحران بر فراز دره پل می زند، ديگر رهبران اپوزيسيون را يا پشت سر می نهد و يا در رکاب خويش می کشد... و سالی نگذشته همهء مظاهر عقلانيت و تمدن را زير پای استبداد تک ساحتی خويش له می کند.>>>

(پيوند به آرشيو جمعه گردی)

اگر واقعا به فکر مردم و کشور هستید...

در موقعیتی مانند سوریه امروز هر کس در کدام سو خواهد ایستاد؟! آیا بهتر نیست این سو را پیش از آن که ایران به موقعیتی مشابه دچار شود، تعیین کرد تا شاید از آن پیشگیری نمود؟! کسانی که «استدلال» می‌کنند که نمی‌خواهند «اشتباه 57» را تکرار کنند، اتفاقا در حال تکرار همان اشتباه هستند. اشتباه 57 نه مبارزه و فشار آوردن به رژیم شاه برای آزادی و امنیت سیاسی و رفاه بیشتر بلکه در فریبی بود که مردم و روشنفکران از روحانیون و مذهبی‌های قدرت طلب خوردند! امروز آنان در عمل بر ادامه همان فریب اصرار می‌ورزند ولی سراب از اینکه هست، سراب‌تر نمی‌شود!>>>

جلوی عشق و حال مردم را نمی‌توان گرفت

گفتگو با عبدی کلانتری

گفتگوگر: بهزاد مهرانی

هرگز فراموش نکنیم که رقص یعنی آزادی! آزادی تن، آزادی حرکت، و آزادی بیان مکنونات. رقص یعنی آزادی روح انسان؛ حتا از طریق جلوه‌های زیبا و اروتیک بدن! درست مثل موسیقی. چرا اسلام با این دو، رقص و موسیقی، چنین خصومتی می‌ورزد؟.. در ‌‌نهایت، جلوی عشق و حال مردم را حتا در یک فضای فرهنگی بسته هم نمی‌توان گرفت.‌‌ همان ریتم‌ها و ملودی های نوحه و عزاداری، با کمی دستکاری تبدیل می‌شود به موسیقی خاکی کوچه و بازار و از طریق نوار و دستگاه پخش صوت رانندهء اتوبوس و تاکسی برمی‌گردد به زندگی مردم. در همهء جوامع، بخش‌های سنتی و مردسالار و محافظه‌کاران مذهبی در برابر نوآوری‌ها و آزادی‌ها جبهه می‌گیرند. اما جوان‌ها کار خودشان را می‌کنند و تحول به طور اجتناب‌ناپذیری ادامه پیدا خواهد کرد.>>>

آیا گذارِ مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی ممکن است؟

گفتگوی رضا پرچی زاده با «آزادی» (نام مستعار)

توضيح پرچی زاده: این گفتگو، مکالمه ای دوستانه است که به تاریخِ دوشنبه دوم مرداد 1391 پس از شنیدنِ خبرِ «نخستین اعتراض های خیابانی به گرانی در ایران در شهر نیشابور شکل گرفت» میانِ بنده و یکی از فعالانِ سیاسی که به کاربردی بودنِ گذار ِ مصلحانه و مسالمت آمیز از رژیم جمهوری اسلامی اعتقادِ راسخ دارد صورت گرفته است. ایشان به دلایل شخصی نخواست که نام حقیقی اش فاش شود؛ لذا با احترام به خواستِ ایشان، به درخواست خودشان برای نامیدن شان از اسم مستعارِ «آزادی» استفاده می کنم.>>>

«انقلاب فرهنگی 1359»

از زبان بانیان و مسئولان جمهوری اسلامی

فریبا مرزبان

پس از گذشت بيش از سه دهه از واقعهء خونین انقلاب فرهنگی، که در آن خون دانشجویان «چپ» ریخته شد؛ عمدهء تاکیدهای بانیانِ آن بر این است که "بدون برنامه تصمیم گرفتند" و جوی خون در دانشگاه ها راه انداختند. یا اعتراف می کنند: "دانشگاه ها نمى‏توانستند معطل فتواهاى قم يا اصلاحاتى بمانند كه مدرسه باقرالعلوم با چندتا طلبه صفر كيلومتر مى‏خواست انجام بدهد". مسئولان ستاد انقلاب فرهنگی که از مدارج بالایی برخوردارند و فیلسوف و دکتر و مهندس خوانده می شوند؛ قاعدتاً نمی بایستی دست به کاری "هردمبیل" بزنند و انتظار می رود که بدون پشتوانه سخنی نگویند؛ چرا که آقایان قصد داشته اند روشنفکران و دانش آموختگان را ارشاد کنند، بر سر عقل بیاورند! و بوی عطر اسلام ساکنان ایران را سرمست سازد!>>>

بحران مرغ و کشتار گنجشک ها!

نیشابور مردمی بسیار آرام و سلیم النفس دارد.  مردمی که چندان اهل اعتراض و تظاهرات نیستند. آرامی و سلیم النفسی که به بی خیالی پهلو می زند. چند سال پیش که براثر سهل انگاری و ندانم کاری مقامات سپاهی و دولتی درجریان انفجار محمولهء یک قطار حاوی مواد منفجره – یا سوخت قابل احتراق – یک روستای نیشابور بطور کامل سوخت و نابود شد و چند صد نفر انسان بی گناه قربانی شدند، از این مردم صدای اعتراضی جدی برای تعقیب و مجازات مسئولان آن فاجعه بلند نشد. درجریان رویدادهای پس از به اصطلاح انتخابات 22 خرداد 1388 هم که تقریباً همه شهرهای کشور به تظاهرات اعتراض آمیز پرداختند، عوامل سرکوب در نیشابور میدان چندانی برای عرض اندام نیافتند زیرا تظاهرات اعتراضی مهمی برگزار نشد. دلیل این روحیه تسلیم مردم نیشابور را شاید بتوان در قتل عامی که مغولان در دهه های نخست قرن هفتم هجری دراین شهر کردند یافت.>>>

ما شدیداً مخالف براندازی هستیم

سید محمد خاتمی ـ در اصفهان>>>

ما جمهوری اسلامی را قبول داریم و خواهان آن هستیم و دغدعه‌مان این است که معیارهایی که جمهوری اسلامی باید داشته باشد، رعایت شود. از وضع مملکت گرفته تا زندان‌ها و روزنامه‌ها و جراید. پس بیايید کاری کنیم جوانان از جنبه‌های مادی، معیشتی، کار و تحصیل و تفریح مشکل نداشته باشند یا کمتر داشته باشند. حقوق و حرمت همه افراد رعایت شود، امکانات کشور که متعلق به ملت است در مسیر درست به کار گرفته شود. در حال حاضر در دانشگاه‌ها، برخورد و تعامل با استادان و دانشجویان بسیار تحقیرآمیز و نادرست است که این مسأله جای بحث دارد... (ادامه)

 

آرشيو

© 2007 ـ New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fax: 509-352-9630