برای گفتگوهای سیاسی داشتن برنامه‌های دراز مدت بجای تنفر از حکومت ملایان رمز موفقیت مان خواهد بود. دیدگاه ‌های مختلف اگر بر پایهء ارزش‌های مشترک باشند می‌توانند به آینده ‌نگری بپردازند. ما (اعضای حزب مشروطه ایران) هنوز خود را ایرانی می‌دانیم و حاکمیت را با هیچ کسی تقسیم نمی‌کنم و برای عدم تمرکز‌حکومت با حکومت‌های‌محلی که منتخب مردم و نه منتخب اسلحه باشند همکاری خواهیم کرد. فدرالیسم در ایران جایگاه نظری و عملی نداشته و ندارد و اینک سراب آلترناتیو سازان شده است.>>>

ماهیت اتنیکی (قومی ِ) دولت ایران «فارسی» است. درست مثل دول عربی مصر و اردن و سوریه. این بدان معنی نیست که دولت ایران منتخب مردم است. بلکه تاکید بر فرهنگ، تاریخ و زبان فارسی تکیه گاه اصلی دولت ایران در دورهء شاه و شیخ است. تازه دولت ایران کل کشور ایران را سرزمین فارسی قلمداد می کند و در این راستا سیاست می راند. اگر آقای نوری علا انصاف خرج دهند بسیار ساده متوجه ماهیت اتنیکی دولت ایران می شوند؛ زبان رسمی در قانون اساسی ایران فارسی است. زبان دولت، زبان مدارس، زبان دانشگاهها، زبان دادگاه ها و زبان ارتش و زبان ادیبات و زبان شعرا و زبان سینما و زبان رادیو و تلویزیون و همه و همه فارسی است. تاریخی که میخواهند برای تمامی مردم ایران آن را حقنه کنند و کورش و داریوش را در راس این تاریخ برایمان تدریس کنند نیز فارسی است.>>> 

جنبش تحول طلبانه در ایران برای پیروز شدن احتیاج به رهبری و تشکیلاتی دارد که برای غلبه بر حکومت دیکتاتوری اسلامی، قاطع بوده و در ادامه ی این حکومت هیچ منفعتی نداشته باشد. بسیار تاسف انگیز است که دو سال بعد از جنبش سبز، هیچ گامی در این جهت برداشته نشده است. بسیار تاسف انگیز است که اصلاح طلبان هنوز از گفتگو با مخالفان حکومت هراس دارند، تلاش های آشکار و پنهان شان بطور بی وقفه برای تضعیف این مخالفان و بیرون کردن آن ها از فضاهای عمومی است – سایت ها و رسانه هایشان هنوز انحصار طلبانه عمل می کنند... این سیاست ها مانع شکل دادن به یک ائتلاف واقعی و ملی که همه ی اپوزیسیون و همه ی اقشار مردم خود را در آن ببینند شده و یکی از دلایل مهم ناکامی های جنبش سبز است.>>>

دست در جيب اش كرد و نوشته « عضو سابق » را از جيب بيرون آورد و گفت: « كار با اينترنت را كه بلدي؟ » با سر پاسخ آري دادم. كاغذ را نشان ام داد و آهسته تر افزود : « واسه يكي از دوستام آورده بودم. آدرسش را ببين و خودت بعداً پيگير باش » كاغذ را گرفتم و ديدم و بي درنگ پس اش دادم. گفتم : « كاري از مُهره هاي پياده حلبي به دوش شان بر نيامده، فيل هاي عاج شكسته و وزيرهاي كپك زده را به ميدان كشيده اند.» گفت : « نه پدر جان. اينا واسه "ناحق "خودشون با هم اند و ما براي "حق " ِ خودمون بي هم. هواي هم را دارند. ريش شون گروي همريشگي شونه. ريشه يكي را بكني، ريش بقيه دود ميشه به هوا.»>>>

گویی سقوط چهارتن از دیکتاتور های منطقه  ظرف یک سال گذشته هنوز درس عبرتی برای  زمامداران روحانی ایران  نگردیده که با تحریف آنچه همگان شاهد آن بوده و هستند همچنان به عوام فریبی مشغولند و هنوز از کیسهء اسلام خرج می کنند و به نام دین قیام  ملت های ستمدیدهء منطقه، همچون جنبش مردم ایران را، فتنه و تحریک شده از سوی بیگانگان می خوانند و به آن  جنگ نرم لقب می دهند و بجای عبرت گرفتن از آن به ترفند های به دور از خرد و درایت زمامداری متوسل می شوند؛ تا بدانجا که راه مقابله با آن را در افزایش مساجد و پرورش طلاب  می بینند.>>>

چند صباحی است که نوبر باغ کتاب پارسی، نمایشنامه ای است از بهرام بیضایی با نام "تاراج نامه"، آخرین نمایش نامه ای که پیش از مهاجرت او به آمریکا نوشته شده و پس از آن به چاپ رسیده. "شهری در غوغای اختلافات مذهبی و عقیدتی، پیش از حمله مغول ها از پای درآمده، بی هیچ مقاومتی تسلیم تاراج-گران می شود که از کشته پشته بسازند. در این میان زنی و مردی هر یک با پوشیدن رخت جنس مخالف قصد فرار از این بیغوله اشغال شده را کرده اند که به هم برخورده و با هم اسیر مغولی حریص می شوند..." دیگر شمار نمایش نامه ها و فیلم نامه های تاریخی بیضایی که مضمونی از تهاجم مغول دارند از دستم در رفته. از خود می پرسم چرا او این همه از مغول می نویسد؟>>>

فدوی تا کنون می پنداشت که حضرات آیات عظام و حجج اسلام، اعلی الله مقامهم اجمعین، سینمای ایران را، افزون بر ذبح اسلامی، برای محکم کاری، ختنه هم کرده اند؛ لکن در مرور فرمایشات کارشناسانه ی یک کارگردان اسلامی ملتفت شد که خیر، پنداری لوزتین اش بیرون مانده و از تیغ جراح گریخته است! به نقل از پارسینه، فرج الله سلحشور در این راستا شیهه کشان فرموده که «سینمای ایران باید شهادتین را بخواند تا اسلامی شود!» و برای شیر فهم کردن مخاطبان زبان بسته افزوده: «در فيلم های ما زن موجودی بی حياست. الان بی حيائی و بی پروائی زن در سينما كمترين عيب اوست. چرا؟ چون ذات سينما اين طور است. سينما برای رسيدن به آمال دنيوی و استفاده ابزاری از زن ساخته شده است. اگر يك كافر بخواهد ماهيت خود را تغيير دهد و از نظر شرع مقدس اعتبار پيدا كند و مسلمان شود بايد دو جمله شهادتين را بگويد ما بايد برای سينما شهادتين را پيدا كنيم...»>>>

درياچه اروميه نبايد بميرد!

گفتگو با کريم قصيم

سال هاست مي گويند و مي نويسند كه با اجراي طرح ها بحران درياچه اروميه كنترل خواهد شد. اما، طبق معمول رژيم و رويه آخوندي، سال هاست مي گويند و مي نويسند که ازبودجه و اجرا و عمل به طرح ها خبري نيست. براي بشار اسد ميلياردها دلار نقد دارند و مي فرستند، ولي براي حفظ درياچهء اروميه و حراست از منافع ملي در آذربايجان خير، بودجه ندارند! جواب رژيم به اعتراض مردم هم سركوب است. طوري كه مردم حتي بابت اعتراض مسالمت آميز زيست محيطي نيز با زندان و شكنجه و شليك و چماقداران موتورسوار و نيروي ويژهء سپاه و بسيج و لباس شخصي ها مواجه اند.>>>

ماهی گیری از آب گل ‌آلود توسط پان ترک‌ها

سایت فرارو

دریاچه ارومیه در حال خشک شدن است اما همین آبی گل آلود شده است تا عده ای بخواهند در آن ماهی بگیرند. عده ای از پان ترک‌ها، تجمعی در ازمیر ترکیه سازماندهی کردند و به بهانه خشک شدن دریاچه ارومیه شعارهای جدایی خواهانه سر داده‌اند. در تصویری که از این تظاهرات مشاهده می‌کنید شعار«دریاچهء آذربایجان جنوبی را از دست حکومت فارس نجات دهید» نوشته شده است.

چاره معضل قومی درایران: فدرالیسم یا سرکوب؟

شهریار هندی

شرایط در ایران این بار به مراتب حساس تر از دفعات گذشته است. این بار کردهای ایرانی از پشت جبهه ای بنام "اقلیم کردستان عراق" برخوردارند. این بار انگلیسی ها در اطراف بصره به تعلیم نظامی جوانان عرب تبار خوزستان مشغولند. این بار، بلوچ ها نیز، که طی سه دهه گذشته ستم مذهبی را نیز علاوه بر ستم ملی تجربه کرده اند، فعال گردیده و متاسفانه و ناخواسته به سمت شیوه های خشونت آمیز رانده شده اند. این بار آگاهی نسبت به ضرورت حل مسئله ملی در سطح جامعهء ایرانی بمراتب وسیع تر از گذشته است و این بار قدرت های بین المللی، بر اساس راهبرد خاورمیانه بزرگ، مقاصد خود را در تبدیل کشورهای بزرگ منطقه و از جمله ایران، به موزائیک هایی کوچک، که خطر کمتری برای منافع غرب و به ویژه اسرائیل داشته باشد، پنهان نمی کنند.>>>

يه روز يه ترکه...

نامهء وارده

یک روز یه ترکه..، اسمش ستارخان بود، شاید هم باقرخان. خیلی شجاع بود، خیلی نترس. یکه و تنها جونش رو گذاشت کف دستش و سرباز راه مشروطیت و آزادی شد، فداکاری کرد، برای ایران، برای من و تو، برای اینکه ما تو این مملکت آزاد زندگی کنیم. یه روز یه رشتیه..، اسمش میرزا کوچک خان بود، میرزا کوچک خان جنگلی؛ برای مهار کردن قدرت مطلقه تلاش کرد، تا کسی تو این مملکت ادعای خدایی نکنه. و اونقدر جنگید تا جونش رو فدای سرزمین اش کرد. یه روز یه لره... اسمش کریم خان زند بود. ساده زیست، نیک سیرت و عدالت پرور بود و تا ممکن می شد از شدت عمل احتراز می کرد. یه روز هم یه قزوینیه... به نام علامه دهخدا، از لحاظ اخلاقی بسیار منحصر بفرد بود و دیوان پارسی بسیار خوبی برای ما بر جا نهاد. اصلاً یه روز ما همه با هم بودیم..، ترک و  رشتی و لر و اصفهانی. تا اینکه یه عده رمز دوستی ما رو کشف کردند و قفل دوستی ما رو شکستند... حالا دیگه ما برای هم جوک می سازیم، به همدیگه می خندیم! و اینجوری شادیم... هم ميهن! چاره چيست؟ وحدت گمشده را چگونه بازسازی کنيم؟ چه کنيم که از اين پس با همدیگه بخندیم نه به همدیگه؟ شايد بايد آنقدر اين واقعيت ها را برای هم تکرار کنيم، بفرستيم و بخوانيم تا عادت خنديدن به هموطن در ما بميرد و با هم يكي  باشيم. مثل گذشته های دور و دزار، مثل زمان هاي سختی، و مثل زمان هاي جشن و افتخار...

(آرشيو)

ای بهار عرب شکوفان باش!

م.سحر

ای بهار عرب شکوفان باش

نیز گاهی به یادِ ایران باش !ـ

ابر سرخی که بر تو می بارد

رنگی از خون و خاک من دارد