خواهران مسلمان: محافظت از حقوق زنان در مالزی

سايت توانا

جامعه‌ مالزی پس از به دست آوردن استقلال خود از بریتانیای کبیر در سال هزار و نهصد و چهل و شش در دورانی از ناآرامی پیوسته قرار داشت. این نا آرامی از جمله شورش‌های نژادی هزار و نهصد و شصت و نه میان مالزیایی های بومی و غیر بومی، نوسازی سریع و صنعتی شدن، و سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی ملی که مسلمانان مالزیایی فقیر را در شرایط محرومیت قرار می داد به صورت کاتالیزورهایی برای احیای اسلام در مالزی در اواخر دهه‌ی هفتاد عمل می کردند. تحولات تدریجی دولت در اجرای سیاست‌های اسلامگرا که توسط جنبش دانشجویی داکوا نشر می یافت موجب تغییر مالزی به یک دولت اسلامی در اوایل دهه‌ی هزار و نهصد و هشتاد شد. تحول ایدئولوژیک در مالزی به معنای آن بود که مسلمانان می خواستند تحت دستورات شریعت زندگی کنند یعنی همان نظام حقوق اسلامی که به سرعت قوانین وضع شده در قانون اساسی مالزی را پشت سر می گذارد. از زمان احیای اسلامی، حقوق زنان از سوی یک نظام قضایی که زنان را از حقوق ابتدایی انسانی محروم و مردان را قادر به توجیه سوء رفتار با همسران و ازدواج‌های چند همسری کرده بود مورد حمله واقع شده است.>>>

مانیفست زنان برای برابری و شهروندی زنان تونس

گزارش و ترجمه از: سوده راد

گروه‌های فمینیستی در تونس، با انتشار مانیفستی خواسته‌هایشان را اعلام کردند. آن‌ها ضمن ابراز خوشحالی از سرنگونی دیکتاتوری و افتخار به میراث مشترک اصلاح طلبانه در تونس، بر ادامه‌ی مبارزه برای بهبود شرایط زندگی شخصی و عمومی زنان تاکید کرده‌اند متن مانیفست زنان تونس در زیر آمده است: ما زنان تونسی، در راه دموکراسی، برابری و عدالت اجتماعی، امروز با شادی انقلاب برای شأن انسانی را که با تلاش زنان و مردان به پیروزی رسید، جشن می‌گیریم. ما با احترام یاد ملت تونس را که دیکتاتور را سرنگون کرد گرامی می‌داریم و در پیشگاه شهدای جوان، زنان و مردان، سر تعظیم فرو می‌آوریم...>>>

حقوق زنان و دوچرخه‌ سواری

سپیده لرستانی

راه‌‌‌های بسیاری هست که بدانیم هر فرد چه موضعی دربارهء حقوق زنان دارد. اما در میان زنان سیاستمدار که تعدادشان البته زیاد نیست، موضع‌‌‌گیری آنها در قبال دوچرخه، در افشای موضع‌‌‌‌شان دربارهء حقوق زنان، تعیین کننده و اساسی است. دوچرخه سواری زنان موضوعی است که نام خانم «فائزه هاشمی» را در اذهان موافقان و مخالفان وی تداعی می‌‌‌کند. فائزه هاشمی نخستین بار پیش از انتخابات مجلس شورای اسلامی، موضوع دوچرخه سواری زنان را مطرح کرد و به عقیدهء بسیاری این موضع ‌‌‌گیری او باعث شد که بتواند به عنوان نماینده دوم مردم تهران وارد مجلس شود. >>>

هر مظلومی حق دارد اما لزومأ بر حق نيست

شکوه ميرزادگی

اگر اختلاف بين خامنه ای و احمدی نژاد را جدی بگيريم و باور داشته باشيم که اين يکی ديگر شبيه همه ی جنگ های زرگری و بازی های 32 ساله ی حکومت اسلامی نيست (بازی هايی که رهبر و موسس اين حکومت يعنی آيت الله خمينی با عناوينی چون «خدعه» و «تقيه» به پيروان خود آموخته است)، بايد گفت که ما در يکی از حساس ترين و مهم ترين لحظه های تاريخی سرزمين مان هستيم که کوچکترين اشتباه می تواند به سرازير شدن سرزمين مان در جاده ای بيانجامد سخت مهيب تر و خطرناکتر از آنچه در اين سی و دو سال بر آن گذشته است.>>>

باز هم درباره‌ هموارکنندگان کودتای نظامی در ايران

ب. بی‌نياز (داريوش)

اين که چرا امروز و در اين شرايط «نئوحجتيه» مثلاً رو می‌شود، فقط و فقط در اين است که، همان گونه که در نوشتار پيشين گفته‌ام، صاحبان قدرت سرمايه در ايران، يعنی اوليگارش‌ها، در حال مهندسی کردن و هدايت انفجارهای آينده در ايران هستند. هسته‌ی مهندسی سياسی آن‌ها اين است: اختلافات رئيس دولت و رهبر را پورسيون‌بندی شده عرضه کنند، نفت بر آتش مشکلات اتنيک (قومی) بريزند، و يک التهاب مهندسی شده در کشور بوجود آورند تا بتوانند به کودتای خود «مشروعيت» ببخشند. >>>

سه جناح در رابطه با آينده روحانيت در جمهوری اسلامی

سام قندچی

يکی از بزرگترين اشتباهات احزاب و سازمان های سياسی اپوزيسيون ايران در دوران سلطنت پهلوی اين بود که نه تنها مبارزه برای سکولاريسم را بعنوان يکی از حقوق بشر به کنار گذاشتند بلکه براحتی با جناح های مختلف روحانيت حتی بقيمت بزير پای گذاردن دفاع از ديگر ارکان حقوق بشر، اقدام کردند. در ارتباط با سرکوب آزادی بيان احمد کسروی، هم حزب توده و هم جبهه ملی در سالهای 20 تا 32 بخاطر ملاحظات خود در همکاری هايشان با روحانيت، نه تنها از اين بزرگترين موضوع حقوق بشر يعنی آزادی بيان دفاع نکردند، بلکه حتی پس از ترور کسروی بدست اسلامگرايان، هيچکدام از اين دو تشکيلات سياسی اصلی اپوزيسيون در آن دوران، حتی برای محاکمه و مجازات عاملان جنايت نيز اقدامی به عمل نياوردند. حتی يکی از رهبران جبهه ملی که به تازگی فوت کرد همان روز قتل احمد کسروی در دادگستری شخصاً حضور داشت و از همه ماجرا کاملاً مطلع بود اما تا آخر عمر نيز در اين مورد سکوت کرد و اين سکوت وی نيز موضوعی شخصی نبود بلکه انعکاسی از سياست هميشگی جبهه ملی در اين زمينه بود.>>>

زوریه!

شهباز نخعی

در طول دو ماه و اندی گذشته، رفتار حکومت اسلامی با مسئله رویدادهای سوریه آیینه تمام نمایی از عیار بالای تزویر و ریاکاری آمیخته به قساوت و شقاوت بوده و همچنان هست. در نخستین ماه، حکومت اسلامی در حالی که سقوط دیکتاتورهای تونس و مصر را به بیداری اسلامی و تأثیر پذیری از انقلاب  1357 تعبیر می کرد، بدون آنکه تناقض موجود در رفتارش را به روی خود بیاورد، در مورد سوریه روش سکوت را برگزید و رویدادهای آن را بطور کامل سانسور کرد.>>>

هزارمين شماره ی نشريه ی اينترنتی سکولاريسم نو چندی پيش منتشر شد. سکولاريسم نو، در طول اين هزار شماره تلاش کرده است، افکار موافق و مخالف سکولاريسم را از راستِ راست تا چپِ چپ در صفحات خود منعکس کند. اين که يک نشريه ی اينترنتی به طور مرتب منتشر شود و به هزارمين شماره برسد، نشان دهنده ی تلاش خستگی ناپذير دست اندرکاران آن است.

بقيه در آرشيو

کوشش ما ایرانی‌ ها، در موازات فعالیت برای برکناری رژیم جمهوری اسلامی ایران، باید در ایجاد آلترناتیو واقعی‌، دمکرات و لائیک و سکولار نیز بطور جدی بکار گرفته شود. اگر غیر از این باشد به راستی‌ کاری نکرده ایم و در راه استقرار دمکراسی کوشا نبوده ایم . اگر با مفروضات فوق برخوردی واقع بینانه داشته باشیم شاید قبول کنیم که شاهزاده خیال های ما تنها در داستان ها یافت می شود و واقعیت عینی ندارد، پس باید در اندیشه ساختن نیرویی جایگزین باشیم که بتواند در فردای بر کناری دیکتاتور، برای استقرار نظمی نو وارد عمل شود و با کمک مردم آگاه طرحی نو براندازد. از آنجا که روابط و مناسبات حاکم بر جامعه کنونی از طبیعت احترام به حقوق بر خوردار نیستند دلمشغولی هر انسان واقع بین حتماً این است که این فرهنگ به راحتی‌ بدست نخواهد آمد مقاومت های مستقیم و غیر مستقیم، خواسته و ناخواسته، در برابر تغییر قد راست خواهند نمود.>>>

دشواری ما در همبسته نمودن نیروهای سیاسی همین است که بیشتر طیف های سیاسی با تعصب مدعی برحق بودن دیدگاه ها و راهبردهای خود هستند. برخی حتا نمی توانند خود را از یک قفس ایدئولوژیک رها سازند. اختلاف سلیقه در راهکارها کمترین مسئله ما در زمینهء یک همبستگی ملی است. هیچکدام از این طیف های سیاسی مدعی، مقبولیت خود را در میان مردم کشور آزمایش نکرده اند و غالبا این مقبولیت را در گرد هم اندیشان خود یا گرد دوستان محفلی و برخی فقط در آینه بدست آورده اند، زیرا زمینه فعالیت آزاد سیاسی در کشور فراهم نبوده است. بنابراین، به باور من، تنها راه فراهم سازی زمینه فعالیت برای همهء طیف های سیاسی و ایجاد فرصت برای مشارکت آنها در سیاستگزاری و اداره کشور، برپایی یک دولت موقت است؛ دولتی که باید بر پایهء خرسند سازی همهء این طیف های رنگارنگ، و برپایهء یک ساختار پیشرو و جهان پسند با رعایت منشور سازمان ملل متحد، بیاینهء جهانی حقوق بشر و با هدف عضویت در خانوادهء کشورهای مردم سالار و پیشرفته، تشکیل شود.>>>

جلوگيری فعال از آزادی بيان عقايدی که ضد اسلامی تلقی می شوند از طريق تصويب قوانين بدون اعمال تبعيض و تجاوز به حقوق ديگران ممکن نيست و دستورات مذهبی ناظر بر نهی از منکر در صورت قانونی شدن منجر به کشتار کافران و مرتدان خواهند شد. بر اين اساس، چگونه می توان از دولت سکولار خواست که کاری به کار نهادهای دينی نداشته باشد و اجازه دهد که آنها بر اساس قوانين مذهبی خود هر بلائی را بر سر مردمی که چون آنان نمی انديشند بياورند؟

بقيه در آرشيو

من با نظر شما مخالفم

شهباز نخعی

جناب دکتر نوری علای عزیز؛ با درود، با خواندن نوشتار "سفارش های بی راهکرد" دریغم آمد مخالفت خود را با محتوای آن ابراز نکنم. از این هم فراتر می روم و اضافه می کنم که اگر از جنبهء "واکنشی" آن بگذریم، این نوشتار با بنیان باورهایی که خود شما به کرّات ابراز داشته اید و آزادی بیان در رأس همهء آنها قراردارد در تناقض و تضاد است.  شاید من اشتباه می کنم، ولی شما، با فتوای "ضرورت سنجاق کردن راهکرد"، عملاً شرطی را به آزادی بیان "سنجاق" می کنید که در صورت پذیرش عام آن را به صورت "شیربی یال و دم و اشکم" در می آورد.

بقيه در آرشيو

شاید روزی این میخ آهنین

در سنگ رفت

طباطبا

سلام؛ جمعه گردی این مرتبه باز معرکه بود. انگشت را درست آنجا گذاشته بود که میل ما منورالفکر ها نبوده و نیست! یاد آن دهاتی افتادم که در وصف آخوند تازهء ده و دانش اش سخن سر داده بود که "نمیدونی ملا چی می گه!" پرسیدند که "خب چی می گه؟" گفت "اگه من می فهمیدم چی می گه که ملا نبود!". بله، غالبا ما دور گود نشسته ها طوری می گوئیم گه بقدر کافی قلبمه باشد و کسی حرف مان را نفهمد، والا به ما روشنفکر نمی گویند! و باز واعظ غير متعيظیم. همهء کارها البته برای دیگران است نه خود ما. نباید دروغ بگویند، تهمت بزنند، خیانت و خود فروشی کنند و...، اما اگر خودمان گفتیم و کردیم صد البته قابل چشم پوشی است!

بقيه در آرشيو