ده درسی‌ که حکومت

در جريان جنبش سبز آموخت

مجید محمدی

همان طور که فعالان جنبش سبز در دوره‌ی يک ساله‌ی اخير درس‌های فراوانی در مورد ظرفيت سرکوب حکومت، روش‌های مبارزه‌ی مدنی و بدون خشونت، چگونگی اطلاع رسانی ايمن، بسيج نيروها، شفاف سازی، کاهش مخاطرات مخالفت با حکومت، و مانند آنها فرا گرفتند حکومت هم بي کار ننشسته و از موقعيت پيش آمده و نوع عکس العمل و واکنش مردم در برابر اقدامات نيروهای دولت درس‌هايی فراگرفته است. توجه به درس‌های آموخته شده در طرف حکومت به سبزها در اتخاذ استراتژی و تاکتيک‌های مبارزه در مراحل بعد ياری خواهد کرد. حکومت چه چيزهايی از جنبش سبز برای بقای خود فرا گرفت؟>>>

کل اگرطبیب بودی

حسین جعفری

در قدیم الایام که این همه کتاب و منبع و ماخذ نبود، مردم بیسواد بودند، از قرار چاره ای باقی نمی ماند جز مراجعه به یکی از مجتهدین یا به اصطلاح آن روز "دانشمندان" و"علما" و رفع اشکال اما امروزه که با وجود اینهمه منبع و ماخذ به ویژه همین "گوگل" که تقریبا بازارهمه حتی استادان دانشگاه رانیز کساد کرده است، دیگر گمانم نیازی به مجتهدین نباشد و اگر هم سوالی بود می توان با مراجعه به یکی ازصدها توضیح المسائل آنان، پاسخی برای مشکل دینی وشرعی خود پیدا کرد و بالاخره در نهایت گیرم که پاسخ سوال را درهیچ منبع یا کتاب وتوضیح المسائلی هم نتوان پیدا کرد، می توان به یکی ازاین آقایان مراجعه کرد وپرسش را با او درمیان گذاشت.  اما این نیاز، کسی را مجبور نمی کند که حتما نام "مقلد" روی خود گذاشته وچشم و گوش بسته خود را در اختیار مجتهدی قراردهد...>>>

لازم نيست مواضع شان را

تغيير دهند

پوینده از سوئد

جمع نشدن اپوزیسیون انحلال طلب در زیر یک سقف خبر از مشکلات بزرگتری در فردای سرنگونی حکومت آخوندها دارد. فرض بفرمائید که جمهوری اسلامی امروز به هر ترتیبی ساقط بشود، انتخابات آزادی برگزار شود و نیروهای سیاسی امروز ایران با همین تناسب قوائی که امروز دارند وارد مجلس بشوند. مثلاً، حزب کمونیست کارگری با دو کرسی، مشروطه خواهان با چهار کرسی، اتحاد جمهوری خواهان با شش کرسی، مجاهدین با پانزده کرسی و الخ... در نظر بگیرید که هیچ نیروی سیاسی اکثریت کرسی های  مجلس جدید را ندارد و باید چند جریان با یکدیگر ائتلاف کنند تا صاحب اکثریت شوند؛ ائتلافی که تقریباً غیر ممکن است...>>>

مثل تشنه ای که در جستجوی آب است، رسانه ای نیاز بود که مثل چشمه ای خوشگوار و زلال باشد. تاسیس یک رسانه کاری است سترگ و نیازمند امکانات گسترده. رسانه سبز ملت ایران بی هیچ ادعایی گام کوچکی است در این راه. گامی کوچک و البته استوار و سنجیده. این رسانه مخاطب اصلی خویش را ایرانیانی می داند که به دلیل انسداد فضای سیاسی و اجتماعی از خبر محروم مانده اند. رسا تلاشی است برای این که صدای ملت ایران باشد، صدایی که نمایندگان آن رهبران شناخته شده و مورد اطمینان ملت ایران هستند.>>>

فرید اشکان، از کمیته نیویورک، یکی از سازماندهان همایش سراسری، و جزو هیئت اجرایی انتخابی می گويد: «ما بیانیه ها و اسناد دوستان مان در "سکولارهای سبز" را مطالعه کرده ایم و در مورد این افراد که خیلی هایشان آشنا هستند، نظر بسیار مساعدی داریم و با آنها نقطه نظرهای مشترک داریم ولی یک تفاوت اساسی که بین ما وجود دارد این است که این جریان باز از همان بالا شروع شد، مثل خود آقای نوری علا که شخصیت شناخته شده ای هستند در جامعه ی سیاسی، فرهنگی، ادبی ما. من شک ندارم که در آینده این نیروها نزدیک ترین نیروها به ما هستند، اما ما اصولاً با مرجعیت و شخصیت پروری مخالف هستیم. با این پدرسالاری که در جامعه ما هست ما باید از خودمان شروع کنیم».>>>

فدوی هنوز  نمی داند که چرا ملت، مقام معظم رهبری، دام الذله، را دوست ندارد، اینقدر به ایشان بند کرده و هزاران وصله ی ناجور، از جمله خشونت و بیرحمی و...، به حضرتش می چسباند؟ يعنی آيا آن روی لطیف و مهربان اعلیحضرت العظما را ندیده اند که چنین قضاوت ناروائی می کنند؟ واقعیت تلخ اما انکار ناپذیر آن است که تنفر شما خوانندگان محترم ضد انقلاب از آن بزرگوار بحدی است که همچون حجاب جلوی چشمان تان را بکلی گرفته و از درک حضور  ُپر زور معظم له شدیداً محروم تان کرده است!>>>

شکوه ميرزادگی

سرعت سرسام آور بازگشت به گذشته

جایزه ای دیگر برای زنان ايران

زنان دوباره برای آیت الله ها قیمتی شده اند:

هيولايي که ظرف سي و يک سال تمام تلاش خود را به کار برده تا از زن ايراني ـ که به موازات زنان همزمان خود در جهان به پيش مي رفت ـ موجوداتي بدبخت و توسري خور بسازد، ناگهان لباس فرشته ي عشق به ايران و احترام به برابري زنان مي پوشد و آن را وسيله اي براي فريب مردم قرار مي دهد. اما از همه ی دروغ ها و نقش آفرینی های این روزهای حکومت اسلامی، یک دروغ ، مثل دم خروس، از زير بغل اين آقايان «روبه صفت» بيرون زده و آن هم ماجرايي است که در سرزمين ما بر سر زنان مي رود و هيچ کدام از اين آقايان (نه اين که نخواهند) قادر نيستند آن را پنهان کنند.>>>

سکولاریسم در ایران

یعنی برابری زن و مرد

شهلا شفیق و محمدرضا نیکفر

به گزارش ناصر اعتمادی،

از میزگرد رادیو ار.اف.ای فرانسه

نیروی مستبد ‏دینی می کوشد تبعیض جنسیتی میان زن و مرد به قوت خود ‏باقی بماند و افراد از حق و اجازهء تعیین و تعریف سبک ‏زندگی خود محروم بمانند. عرصهء دیگر مصاف نیروی ‏سکولار شایستهء این نام نبرد نماد هاست. زیرا، نیروی مستبد ‏دینی همواره می کوشد جامعه را مملو از نمادهای خود ‏بکند. در همین جنبش سبز هنوز بسیاری از نمادها دینی ‏است و هنوز جریان سکولار نتوانسته زبان خاص را بسازد ‏و به قول خانم شفیق بیان سیاسی روشنی به دست آورد. ‏مصاف مهم دیگر، پهنهء رویارویی با قدرت و برای قدرت ‏است که در آن نیروی سکولار باید به صراحت بگوید که ‏خواستار چنان نظامی است که بر رفع کامل انواع تبعیض و ‏به ویژه رفع آن دسته از تبعیض هایی مبتنی است که مذهب ‏بر جامعه تحمیل کرده است>>>

حکومت، مردم و مسئله‌ای به نام «حجاب»

گزارشی از: مهرداد قاسمفر

بسیاری از مسائل بنیادی درطول روند سی ساله بعد از انقلاب اسلامی تغییر کرد، اما یک مسئله از همان نخست تا کنون ثابت، و همواره به عنوان یکی از مهم ترین مسائل نظام باقی ماند: حجاب زنان. چرا؟>>>

بقيه از ستون مقابل