تلويزيون رسا، فرصت یا تهدید؟

سپنتا ایرانی

انتشار خبر راه اندازی شبکه تلویزیونی «رسا» بازتاب گسترده‌ای در سایت‌های خبری مختلف داشت. در این میان دو گروه، واکنش‌های منفی به این خبر نشان دادند. از یک‌ سو سایت‌های خبری نزدیک به دولت از همان ابتدا رویکردی تخریبی علیه این شبکه پیش گرفته و سعی نمودند آن را وابسته به صهیونیسم و آمریکا نشان دهند. مثلاً، سایت «الف» وابسته به احمد توکلی – نماینده اصولگرای مجلس - در مقاله ای تحت عنوان «اینجا ایلینویز - صدای فتنه» خبر از راه اندازی «شبکهء تلویزیونی فتنه» داد که البته از این سایت‌ها انتظاری جز این نبود. ولی نکته قابل تامل واکنش منفی برخی از طرفداران جنبش سبز به این رویداد بود. این افراد اعتقاد دارند که این شبکه متعلق به اصلاح ‌طلبان بوده و با استناد به اساسنامهء ده ماده‌ای شبکه، آن را تلاشی برای بازگشت به اصول انقلاب اسلامی و اجرای نگاه جدیدی به اسلام به نام اسلام رحمانی می‌دانند. سوال اینجاست که آیا راه‌اندازی این شبکه برای آینده جنبش سبز فرصت است یا تهدید؟

مهم‌ترین نکته‌ای که در این زمینه باید به آن توجه داشت اینست که قضاوت در مورد شبکه‌ای که هنوز تنها در اینترنت فعال بوده و قرار است از دهه اول ماه رمضان از روی ماهواره پخش برنامه‌هایش را آغاز کند، بسیار مشکل است. آیا می‌توان بدون دیدن برنامه‌های آن و تحلیل محتوایش به راحتی در مورد آن قضاوت و نفی یا تاییدش نمود؟ آیا صرف اینکه ممکن است افرادی چون عطا اله مهاجرانی یا محسن کدیور در راه اندازی شبکه دست داشته‌اند برای تخریب آن کافیست؟ آیا این همان رویکرد کیهان و بيست نیست؟

نگارنده شخصا به سکولاریسم معتقد و آن را برای آینده ایران ضروری می‌داند ولی فراموش نکنیم که جنبش سبز، جنبشی تکثرگراست و همانگونه که سران جنبش بارها تاکید کرده‌اند گرایش‌ها و سلایق متفاوتی در آن حضور دارند که قطعا برخی از آنها مذهبی و معتقد به اسلامند و این شبکه می‌تواند منعکس کننده دیدگاه‌های این بخش از جنبش باشد. آیا در هیچ کجای اساسنامه اشاره به سخنگویی از طرف کل جنبش شده است؟ آیا اگر فردا رسانه‌ای از طرف سکولارهای جنبش راه اندازی شود،ا نتظار چنین برخورد سردی از جانب اصلاح‌طلبان را داریم؟

نکته بسیار مهم اینست که جمهوری اسلامی تلاش فراوانی دارد تا انحصار رسانه‌ای خود را همواره حفظ نماید. هیچ‌گونه اجازه فعالیت در داخل کشور در زمینه رسانه‌های دیداری و شنیداری داده نمی‌شود و اگر شبکه‌ای ماهواره‌ای بتواند مخاطبانی قابل توجه برای خود جلب نموده و با صدا و سیما رقابت کند – فارغ از محتوای آن – با پارازیت به استقبالش می‌رود، خواه روزی بی بی سی فارسی باشد خواه «فارسی 1».

راه اندازی شبکه رسا می‌تواند گامی در جهت شکستن انحصار خبری صدا و سیما باشد و از این روزنه بخشی از جامعه به آگاهی از رویدادها – که به حق نیاز مبرم جامعه امروز ماست – برسند. این فرصت را غنیمت شمرده، به استقبالش برویم. بطور قطع این حق همگان است که بدانند مدیران و گردانندگان اصلی این شبکه چه کسانی هستند و یا در طول زمان و با مشاهده دیدگاه‌هایش از خط مشی و برنامه‌های آن انتقاد کنند ولی نفس حضور این رسانه را باید مبارک دانست و آن را گامی در جهت پلورالیسم تلقی نمود. به یاد داشته باشیم رکن چهارم دموکراسی مطبوعات و رسانه‌های آزاد هستند و طبیعی است که سلیقه ما تک تک آن رسانه‌ها را برنمی‌تابد. بار دیگر الفبای دموکراسی را مرور کنیم.

18 مرداد 1389

برگرفته از سايت خودنويس>>>

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه