مردهای فمینیست در ایران زیاد نیستند، ولی ایده هایشان در جامعه رو
به رشد است، به‌ویژه در میان جوانترها. آنان هم مثل زنان فمینیست
لزوما نظر واحدی در مورد "مسئله‌ی زن"، منشأ آن و وضعیت کنونی و
آینده آن ندارند، اما همه آنان یک مشکل واحد دارند: اینکه نرینگی
سنتی آنها را متهم می‌کند که ضعیف، نادان، ترسو و "نامرد" هستند.
طرفداران نوعی عدالت اجتماعی، طرفداران اقتصاد دولتی، سوسیالیست ها
و... این اقدام دولت ها را «نئولیبرالیسم» طبقه بندی کرده و علل را
بیشتر در اقتصاد بد طراحی شده ارزیابی می کنند که گویا دولت با
انحصار درآوردن ثروت ملی قادر خواهد بود رفاه عمومی را افزایش دهد.
بزبان دیگر مخالفان " نئولیبرالیسم " از دولت توقع نوانخانه ای
دارند که عمده ترین وظایفش رسیدگی به متکدیان است! چنین تصور میشود
رفاه و بهزیستی اجتماعی با غول وارگی دولت ، امکان پذیر است و با
این تفکر، نقش جامعه و تشکل های مردمی و تقسیم قدرت را نادیده و
عملا در مقابل اختیار و آزادی فرد؛ قرار گرفته اند.
آن چه مایه تأسف است این است که نهادهای بین المللی عهده دار
پاسداری از میراث فرهنگی و به طور مشخص سازمان یونسکو، با سکوتی
معنادار به تماشای تخریب پاسارگاد نشسته اند. ما بار دیگر ضمن
هشدار به یونسکو برای پرهیز از بی اعتنایی به وضعیت پاسارگاد، از
همه صاحبان این میراث، یعنی تمامی انسان ها فارغ از تعلقات ملی،
برای واداشتن یونسکو به عمل به تعهدات خود استمداد می جوییم.
پاسارگاد نهاد تمدن پارسی است که در تکامل معرفت بشری سهم عمده ای
داشته است. برای پاسداری از این میراث مشترک، بشریت را به یاری می
طلبیم.
جامعه
، فرد و دولت
