هپلی پس از تهدیدات واصله از سکولارهای نو مدتی مخفی شد و بعد که از پناهگاه در آمد قسم خورد  و توبه کار شد که اصلا دور و بر سکولارهای سبز قدسی مآب نگردد، گو این که قبلاً هم احتیاط می کرد که یهو رنگی نشود. اما چیزی نگذشت که دوستی مقاله ای جدید از آقای اکفا (EKFA مخفف نام اسمال کوری فرد اعلا ست که چون اعتراض شده از ذکر آن خودداری می کنیم) فرستاد که در آن چنین خواندم...

این چهارمین سالی است که هفته‌نامه «ایرانیان» اقدام به انتخاب «شخصیت ایرانی سال» می‌کند. نخستین انتخاب این نشریه (سه سال پیش) خانم سیمین بهبهانی و آقای فیروز نادری، به عنوان زن و مرد ایرانی سال، دومین انتخاب آن (دو سال پیش) استاد احسان یارشاطر، و سومین انتخاب (پارسال) «چهره همگانی» زن ایرانی بود. سال پیش، یک چنان انتخابی با توجه به این واقعیت صورت گرفت که سال گذشته در یک چنین روزهایی بخاطر اوج گرفتن جنبش زنان در ایران انتخاب یک چهره زن یا مرد بعنوان «شخصیت ایرانی سال» کاری تقریبا محال و نشدنی بود؛ زیرا به هر سو که می‌نگریستی «چهره» برجسته‌ای که پیش چشم هویدا می‌شد مجموع «زنان ایرانی» بودند. امسال هم ما، باز، با یک چنین وضعیتی روبرو هستیم؛ زیرا بخاطر گسترش و اوج‌گیری تلاش‌ها و مبارزات حق‌جویانه و آزادی‌خواهانه جوانان ایران، همه مشاوره‌ها و پرس و جوهای ما برای انتخاب یک چهره زن و یا مرد سال راه به جایی نبرد جز این که تقریبا تمامی کسانی که مورد مشاوره قرار گرفتند عقیده بر این داشتند که در حال حاضر «جوانان ایرانی» در خور نامگذاری به عنوان «شاخص‌ترین و تاثیرگذارترین‌های سال» هستند. در نتیجه ما بر آن شدیم که امسال «جوانان ایرانی» را در مجموع بعنوان «چهره همگانی» سال انتخاب کرده و به این ترتیب درودی بفرستیم به آنان و ادای احترامی بکنیم به همه جوانانی که برای رسیدن به آزادی و رفع تبعیض از جامعه ایرانی نه فقط از هیچ گونه تلاشی باز نمی‌‌ایستند بلکه جان و هستی خود را نیز در این راه هزینه کرده و از هر دو در می‌گذرند.

سردمداران حکومت اسلامی تحولات انقلابی تونس و مصر را حرکتی اسلامی و الهام گرفته از «انقلاب اسلامی» دانستند و حاکمان اين کشورها را به خويشتنداری و پرهيز از خشونت در مقابل تظاهرات آرام مردم توصيه و دعوت کردند. اين درخواست توسط سردمداران حکومتی عنوان می شد که روزانه تهدید و آدم کشی می کنند و دست شان به خون ده ها هزار مردم آغشته است. حکومتی که مردم بی گناه و حق طلب را در آرام ترين تظاهرات خیابانی به خاک و خون کشيده و در زندان هایش نیز شکنجه گران زندان را حتی زیر شکنجه و تجاوز به قتل رسان دهاند. روزی نیست که خبر اعدام چندین زندانی در زندان ها و یا در ملا عام به گوش نرسد. اما ادعای اسلامی بودن تحولات مصر و تونس، توسط سازمان ها و شخصيت های سياسی هر دو کشور تکذيب شد و آن را تحولاتی در جهت آزادی و برابری و نه اسلامی دانستند.>>>