معجزه ای که ممکن است

داریوش همایون

ما می پذیریم که در حال حاضر مردم ایران بر رویهم در بهترین صورت خود نیستند. هر چه هم به دیدۀ خطا پوش بر احوال بسیاری از هم میهنان بنگریم آنان را نمونۀ شهروندان مسئول و مردمان روشن بین نمی بینیم. گناه آنچه بر ایران می رود همه به گردن خامنه ای ها و احمدی نژاد ها نیست و مانند های کردان، وزیر پیشین کشور، را در هر جا به فراوانی می توان یافت. اما یک ملت، تنها معتادان و روسپیان و میلیون های زیر خط فقر و نامه نگاران چاه نیست. یک ملت، تنها، نسل حاضر آن نیز نیست؛ به ویژه ملتی که قطار تاریخ اش به درازای سه هزار سال است؛ و غنا و پیچیدگی آن تاریخ، دامنه و حجم کار هائی که در آن سه هزاره شده است، کمر هر ملتی را خم می کند و سر ش را پیوسته بالا می گیرد.

======================================================

======================================================

چند نظر در مورد مقالۀ «معمای رضا پهلوی»>>>

جناب آقای حکميی،  از اينکه تاکنون جزو خوانندگان نوشته هايم بوده ايد خوشحالم. از فحوای نامه تان استباط کردم که مطلب مرا نخوانده و به نامۀ خانم گنجی اکتفا کرده ايد. اميدوارم چنين نباشد، چرا که ايشان اصلاً معنای سخنان مرا نفهميده اند.  بخاطر احترامی که برای شما قائلم اين توضيحات را می نويسم:  اصل مطلب آن است که من در آن مقاله هيچگونه پيشنهادی را مطرح نکرده ام. خانم گنجی مطلب تحليلی را با مطلب پيشنهادی يکی گرفته اند. کار من حکم تفسير يک بازی شطرنج را دارد که آقای رضا پهلوی در يک سوی آن نشسته اند. ايشان مطابق قانون اساسی مشروطه پادشاه ايران است؛ و درآينده هم اگر مردم بخواهند و سلطنت را برگردانند ايشان پادشاه همۀ ما خواهند بود. اما ايشان خودشان قدم پيش نهاده و خواسته اند که پادشاهی را کنار بگذارند و رهبر کل اپوزيسيون شوند. مطلب من دربارۀ آن بود که با چينش مهره هائی که دارند اين کار ممکن نيست، مگر اينکه برخی از مهره ها را قربانی کنند، که اولين اش پادشاهی خودشان است. اگر اين سخنان موجب رنجش شما شود (و نيز خانم گنجی) عرض می کنم که برای فضای سياسی خودمان متأسفم. با نهايت احترام،  اسماعيل نوری علا 

======================================================

دربارۀ مطلب موسوم به

گزارش سياسی کميتۀ مرکزی حزب کوموله

به کنگرۀ سيزدهم تير ماه 1387

امام جمعه رژیم در مشهد دانشجویان را تهدید کرد

ایسنا: امام جمعه مشهد گفت دانشجو بايد دشمن شناس باشد و به مسير سياسي كشور به خوبي آگاه باشد، دانشگاه جاي سياست بازي نيست بلكه جاي رشد سياسي است و مكان نخبه پرور جامعه نبايد ويروس زده و آلوده به سياست زدگي باشد. علم‌الهدي افزود تشكل‌هاي دانشجويي نبايد با لبخندهاي مزدوران غرب زده وارد جبهه‌ي جنگ نرم دشمن شوند. دانشگاه مكاني براي جريان‌هاي لائيك و ضد ارزشي نيست. دانشجو نباید با گروه‌هاي لائيك و ضد ارزشي هماهنگ شود و اگر از يك حلقوم كثيف اين صدا بلند شود، دانشجو (مزدوران بسیجی) بايد اين گلو را بفشارد و اين صدا را خفه كند.              (آرشيو)