آرشيو  |  خانه  |   فهرست همهء مطالب به ترتيب نام نويسنده يا موضوع   |   پيوند به تقويم 1387  |   تماس    جستجو در سايت   |   English Section

فهرست موضوعی مطالب

برخی از نامه های خوانندگان

-----------------------------------

آرشيو «کوتاه و گويا»

-----------------------------------

آرشيو «می ترسانند

چون می ترسند»

-----------------------------------

گلچين باغ های مجازی

-----------------------------------

مطالب در رد سکولاريسم

مطالب در رد سکولاريسم نو

-----------------------------------

اعلاميۀ حقوق بشر

-----------------------------------

 

=======================================================

سال دوم ـ شماره 433 ـ پنج شنبه 24 بهمن 1387 ـ  12 فوريه 2009

=======================================================

ببوس برادر؛ ما هم بايد جای ديگری دستبوسی کنيم...

=======================================================

ائتلاف گسترده اپوزسیون سکولار درون مرزی

در آستانهء انتخابات

حشمت الله طبرزدی

تا زمانی که نظارت استصوابی وجود دارد، شرکت در انتخابات به مفهوم مشروعیت دادن به استبداد و بی عدالتی است. اپوزسیون می تواند خارج از ارادهء حاکمیت و دو جناح چپ و راست رژیم، کاندیدای مخالف استصوابی اش را به مردم ایران معرفی کند. کاندیدایی که برای مخالفت علیه نظارت استصوابی پا به عرصه می گذارد. این کاندیدا نه تنها تنور انتخاباتی که قرار است احمدی نزاد نان خود را در آن بپزد را داغ نمی کند، بلکه افشاگر انتخابات غیر آزاد و غیر دموکراتیک خواهد بود. تا آن جا که من آگاهی دارم، اپوزسیون سکولار درون مرز، ائتلاف گسترده ای را تشکیل داده است.

=======================================================

در ابتدای انقلاب تب تغيير و عجله برای «استقلال» چنان تند بود که اغلب مردم فقط به همين ها فکر می کردند و اعتقاد نسنجيده ای داشتند که «هر کس بيايد از اين دستگاه فاسد بهتر خواهد بود». و اين خوش خيالی هميشه مرا به ياد عکسی از يک تابلوی راهنمائی در تقاطع خيابان های شاهرضا و پهلوی (که اکنون انقلاب و ولیعصر خوانده می شوند) می اندازد. عکس جمعيت بسيار زيادی را نشان می دهد که در حال تظاهرات به جانب مغرب حرکت می کنند. تابلوی راهنمائی بيشتر سمت راست و بالای عکس را پوشانده و اخطار می کند: «قبل از رسيدن به چهار راه مسير خود را تعيين کنيد». متأسفانه هيچ يک از آن جمعيت ده ها هزاران نفره اين پيام واضح و نمادين را نخواند و به دل و جان نگرفت و همگی بی خيال به حرکت خود ادامه دادند.

=======================================================

دانشگاه ها و فرهنگ در ترکيه

بخش سوم از فصل هفتم کتاب «ترک های امروز»

آندرو مانگو

مطلب اختصاصی سکولاريسم نو

در سال 1950، يعنی سالی که نخستين انتخابات آزاد تاريخ جمهوری ترکيه در آن انجام شد، انتشار کتاب «دهکدهء ما» اثر خيالپردازانهء «محمود ماکال»، که يک فارغ التحصيل جوان موسسات روستايي بود، کشور را به صورتی تکان دهنده با فقر روستاها آشنا کرد. پنج سال بعد از آن، يک جوان روستايي ديگر به نام «ياشار کمال» رکورد همهء کتاب های پر فروش را با رمان «اينچه ممد» ـ که داستان رمانتيک برخاستن عليه ظلم بزرگ مالکان جنوب ترکيه بود ـ شکست. ياشار کمال اولين داستانويس ترکيه محسوب می شود که به شهرت جهانی رسيده و تقريباً بيشتر آثارش به انگليسی، فرانسه و ساير زبان ها ترجمه شده است. او نيز، همچون بسياری از نويسندگان و هنرمندان ترکيه، چند سالی يکی از اعضای فعال حزب کارگران ترک سوسياليست محسوب می شد.

(پيوند به فهرست کتاب)

======================================================

پایان پرونده رسوایی دانشگاه زنجان‏:

متجاوز تبرئه، قربانی شلاق

رسا قاضی نژاد‏

در این موارد وزارت علوم یا موضع مشخصی نمی گیرد و یا اگر وارد شود در کنار متجاوز قرار می ‏گیرد؛ به همین دلیل دو روز پیش کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت به شدت از "سیاست حمایتی وزارت علوم از مسئولینی ‏که به دختران دانشجو تجاوز می‌کنند" انتقاد کرد.‏ در نامه ای که این کمیسیون خطاب به وزیر علوم جمهوری اسلامی ایران نوشت ، آمده بود: "مساله تعرض و تجاوز به ‏دانشجویان دختر از سوی مسئولان دانشگاهی امری است که در دولت نهم بارها شاهد آن بودیم اما نحوه برخورد شما و ‏مسئولان تحت امرتان از خود این فجایع اسفناک‌تر بود.‏"‏ کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت از وزیر علوم دولت احمدی نژاد پرسیده: "آیا در قاموس شما این اعمال ننگ‌آور پسندیده ‏است که از این مسئولین حمایت می‌کنید؟ چرا دانشجویان معترض به رفتار مأمورین متجاوز حراست، معاون دانشجویی و ‏کارمندهای دانشگاه باید به زندان بروند و در دادگاهی ناعادلانه محاکمه شوند؟"‏

===================== کوتاه و گويا  ====================

ماهواره، اینترنت وصدا و سیما رقبای ما هستند

وزير آموزش و پرورش

خبرگزاری مهر ـ علی احمدی در پاسخ به سئوال خبرنگاری که عنوان کرد در کنار عملکرد مثبت آموزش و پرورش در 30 سال گذشته، نقاط منفی آن را نیز ذکر کنید اظهارداشت: اگر کسی سخنان من را به خوبی رصد کند می بیند که همه من را به عنوان وزیرمنتقد می شناسند و ابایی از طرح نارساییهای موجود در آموزش و پرورش ندارم. وزیرآموزش و پرورش  با اشاره اینکه در سخنان خود در مجلس انواع چالشهای وزارت آموزش و پرورش مطرح کرده و راه حلهای آن را نیز عنوان نموده است، گفت: اما خیلی از موضوعات در جامعه ما تغییر یافته که باید مردم آن را باور کنند و خود را برای پاسخگویی نسبت به آن آماده کنند. وی افزود: قطعا مدارس ما نسبت به گذشته از نظر ایجاد جاذبه برای دانش آموزان بهتر شده ولی ما رقیب هایی همچون ماهواره، اینترنت و صدا و سیما پیدا کردیم و آنها جذابیت هایی دارند که مدارس ما ندارند و اگر سئوال شود که آموزش و پرورش مقصر است باید گفت قطعا نه! چرا که دوره عوض شده است. کدام کشور توانسته برای موج ایجاد شده توسط ماهواره ها و فضای مجازی برنامه جامعی داشته باشد که حالا آموزش و پرورش نفر دوم باشد.

(آرشيو)

 

فهرست نام نويسندگان>>

© 2008 ـ New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fxa: 509-352-9630