آرشيو  |  خانه  |   فهرست همهء مطالب به ترتيب نام نويسنده يا موضوع   |   پيوند به تقويم 1387  |   تماس    جستجو در سايت   |   English Section

 

=======================================================

شماره 330 ـ  شنبه 11 آبان 1387 ـ  1 نوامبر 2008

=======================================================

ايمان و امان، به سرعت برق / می رفت، که مومنين رسيدند  (ايرج ميرزا)

=================  شنبه ها: «از نگاه يک زن»  ==================

    يادداشت های هفتگی شکوه ميرزادگی

جای خالی يک دوست

اجازه بزن بزن حسابی و اسلامی زن و شوهر!

ز هر طرف که شود کشته سود مردان است

روز دختران شيعه ی مسلمان، يا روز ملی دختران ايران!

جبران کمبود لذت زن ستيزی با دوربين های مخفی

=======================================================

آیا در این کشور فریاد رسی نیست؟

سلامت کاظمی

برای همدردی با خانوادۀ داغدار زهرا بنی‌یعقوب

یکی از مظاهر مظلومیت و بی پناهی زن در نظام "ولایت فقیه"!

       تیتر اين نوشته از نامۀ خانواده زهرا بنی‌یعقوب، در سالگرد قتل مظلومانه‌اش، برگرفته شده است. این نامه به گریه ام انداخت، به همین سادگی، آن هم، هق هق کنان و با صدای بلند! وقتی برای مقابله با بیداد و شقاوت آشکار، از تو کاری ساخته نیست، چاره‌ای جز تسلای بی اختیار درون خودت نداری که اقلاً بتوانی به انگیزه‌ هایت جلا بدهی و سرپا بایستی، به امید روزی که در این برهوت پاسیویته و تفرقه، کاری بشود و تو هم بتوانی در آن سهمی داشته باشی...

=======================================================

زن را برای حوزۀ خصوصی می خواهند

گزارش نشست نقد «لايحۀ بومی سازی»

نادر کرمی

طرح بومي سازي جنسيتي بر خلاف نص صريح اصل بيست و يکم قانون اساسي است که تاکيد بر ايجاد فرصت هاي برابر تحصيلي دارد، اما تاكيد بر چنين طرحي با عنوان «بومي سازي» اسباب محروميت از تحصيل بسياري از دختران نخبۀ شهرستاني از دانشگاه هاي تراز اول کشور فراهم مي آيد و علاوه بر آنکه فرصت حضور و تجربه در عرصۀ عمومي را از آنان سلب مي كند از سوي ديگر آنان را به موجوداتي غير اجتماعي تبديل مي كند. همچنين پيشبرد چنين طرحي در بلند مدت نيز کاهش سطح مشارکت اقتصادي و اجتماعي و سياسي آنان را نيز به همراه مي آورد...

=======================================================

فيلم سه زن و سانسور رو در روی سینمای ملی

فرج سرکوهی

در جامعه‌ای که صنعت سینما یا دولتی است یا به یارانه‌های دولتی وابسته، در جامعه‌ای که سانسور سیاسی، اخلاقی، مکتبی و حتی جناحی بر سینما اعمال و فیلم ‌نامه‌ ها پیش از تولید فیلم و فیلم‌ها پیش از نمایش سانسور می‌شوند، حد استقلال سینما، حداکثر به استقلال از برخی معیارهای جناح تندرو و طرح برخی درون مایه‌ های نامطلوب از منظر این جناح محدود است. هر چند حتی همین حد محدود از استقلال نیز تحمل نشده و، به گفتۀ کارگردانان سینمای ایران، تعداد فیلم‌هایی که پس از دریافت مجوز ساخت و نمایش، به بایگانی سپرده می‌شوند، افزایش یافته است.

=======================================================

 

© 2008 ـ New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fxa: 509-352-9630