آرشيو  |  خانه  |   فهرست همهء مطالب به ترتيب نام نويسنده يا موضوع   |   پيوند به تقويم 1387  |   تماس    جستجو در سايت   |   English Section

 

=======================================================

سال دوم ـ شماره 474 ـ چهار شنبه 5 فروردين 1387 ـ  25 مارچ 2009

=======================================================

پشت هر سد آبی است / که به ويرانی ديوار می انديشد...

بخش تهم ـ مبارزه، بدور از خشونت

من آدمی رئاليست هستم و نه رمانيتك. پس هيچ ابايي ندارم كه در جاهايي جنگ را ضروري بشناسم. برداشت من هم از افكار عمومي در ايران آن است كه عدهء زيادی از جنگي كوتاه مدت كه موجب رهايي ايران از دست حاكمان فعلي شود، استقبال مي كنند. اما خودم با اين فکر موافق نيستم. براي اين كه مبارزهء ملي و مبارزهء مبتنی بر عدم خشونت و دموكراتيك براي رسيدن به آزادي، دموكراسي، عدالت و حقوق بشر را ترجيح مي دهم. البته مي دانم كه اين مبارزه بايد يك فرايند طولاني را طي كند اما، به نظر من، و در عوض، در اين مسير طولانی فرهنگ سازي و نهادسازي مي شود و اين امر به استقرار دموكراسي پايه دار كمك خواهد کرد. جنگ يك ريسك است با هزينه اي بالا و سرانجامي نامشخص. خودم نيز در هيچ جنگي شركت نمي كنم. موضع ما در اين زمينه، عدم مداخله است نه به نفع آن سو و نه به نفع اين سو.

=======================================================

تمام سهم من از دموکراسی
رضا حیرانی

امروز به اعتقاد من مسئله تحریم یا شرکت نیست. مسئله بی تفاوتی جریانی ست که نه حرکت‌های اعتراضی مدنی مانند شرکت در انتخابات و انتخاب کاندیدایی که دستکم حداقل‌های مورد تائیدمان را داشته باشد را تائید می‌کنند و نه جسارت ریسک کردن در انجام حرکت‌های اعتراضی خارج از چارچوب‌های قانونی را دارا هستند. این جریان برخلاف نامش که روشنفکری‌ست تنها و تنها غر می زند و برعکس باورهایی که مدعی‌اش هستند به طور دقیق دل به امداد‌های غیبی برای تغییر وضعیت بسته‌اند. امدادهای غیبی‌ای که گاهی در حد اهوراهای یزدی و هخاها و برخی از مجریان مبتذل و کم سواد و تیغ زن شبکه‌های آنسوی آبی تنزل پیدا می‌کند.

=======================================================

دمکراسی و توسعه؛ چین و هند

داریوش همایون

تضاد میان استراتژی های توسعهء دو کشور به اندازه ای است که می توان گفت اقتصاد چین اساساً به زور دولت پیش می رود؛ و اقتصاد هند به مقدار زیاد به رغم دولتی که هنوز از تنگنای اقتصاد سیاسی نیمه سوسیالیستی نهرو بدر نیامده است. (هندی ها می گویند اقتصاد ما شب ها که حکومت در خواب است رشد می کند). اگر دولت در چین عادت در دست گرفتن سررشته هر امر کوچک و بزرگی را رها کند و در هند با مقررات مزاحم و دیوانسالاری ناکارآمد ش دست و پای مردمی کوشا و کار آفرین را نبندد، هر دو به بلندپروازی های خود خواهند رسید.

=======================================================

فروغی، چهرهء چند بعدی و درخشان نسلی خلاق

فرج سرکوهی

نسلی که فروغی در متن آن بالید بر زبان و ادب فارسی و حکمت و فلسفه و فرهنگ کلاسیک ایرانی مسلط و با مدرنیته اروپای غربی و روش‌های تحقیق آکادمیک آشنایی عمیق داشت. فروعی چون احمد کسروی، تقی‌زاده، علامه قزوینی، فروزانفر، اقبال آشتیانی، رشید یاسمی، عبدالعظیم قریب، ملک‌الشعرای بهار، حسین گل گلاب، علی اکبر دهخدا و دیگر چهره‌های درخشان نسل خود در تحولات فرهنگی ایران پس از مشروطه نقشی کارساز داشت اما برخلاق بسیاری از چهره‌های علمی و آکادمیک نسل خود در سیاست عملی نیز فعال و در گره‌گاه‌های مهم تاریخ سیاسی ایران معاصر نقشی اثرگذار ایفا کرد.

===================== کوتاه و گويا  ====================

بيائيد ما متفاوت باشیم

محمد پروین

دوست من: اَغاز سال دیگری ست.. به اَن سال نو می گوییم و رسم است که برای هم اَرزوی سلامت و شادمانی کنیم. رسم خوبی ست. من هم برای همهء شما اَرزوی بهترین ها را دارم. منتها راستش را بخواهید، دلم می خواست برای اَنانکه دوستشان دارم، سال های خوب و نو را بیش از اَرزو، ایجاد می کردم. منتها در دیار ما، اَنجا که سر زمین خاطرات زشت و زیبای من است و من اَنجا را بیش از هر جای دیگری می شناسم و یا می شناختم، وجود ننگین رژیمی واپس گرا، یاد اَور همان کهنگی چندش آوری ست که سال هاست با ماست. سال نو و سال های نو را باید با زدودن سیستم و اندیشه های کهنه رژیم حاکم اَغاز کنیم. برای پرداختن به چنین امر مهمی بیش از هر چیز به یک تحول فکری عمیق احتیاج است. اگر چنین کنیم، خود را به اندیشه های نو مسلح کنیم و نو گرائی را نه در انشا های خود بلکه در عرصه زندگی و عمل در یابیم، حاصلش می تواند سال های نوئی باشد که در اَن جائی برای توجیه ماندگاری تفکر غیر انسانی رژیم اسلامی نخواهد بود. می دانم که گذشت سال های دراز، نا امیدی های بسیاری را برای ایجاد دگرگونی های بنیادی ایجاد کرده است. پاره ای در درون و یا برون ایران  وضعیت موجود را پذیرفته اند و در پی اَنند که خود را با اَن وفق دهند. با اَگاهی از این واقعیت تلخ، اَرزو می کنم که  ما متفاوت باشیم و لذت و شادیمان هنوز از اَنچه که در ایران ما می گذرد گسسته نشده باشد. اگر این باشد، اگر یکدیگر را بیابیم، امید لذت بخش دستیابی به روزها و سال های واقعاً نو هم وجود خواهد داشت. با مهر (http://mehr.org)     

(آرشيو)

 
 

© 2008 ـ New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fxa: 509-352-9630