=====================  جمعه گردی ها  =====================

=======================================================

سکولاریزم، آزادی بیان، و مواضع دکتر اسماعیل خوئی

نوید اخگر

حتی روزنامه نگاران و نویسندگان خود رژیم در داخل هم نمی توانند با سرعتی که دکتر خوئی تقاضایش را دارد آثارشان را در داخل ایران چاپ کنند و اسماعیل خوئی براحتی و بهتر از هر کسی از امکانات تبعیدیان و رادیو و تلویزیون رو به ایران و اینترنت بهره می برد و هر وقت که اراده کند بر روی آنتن ظاهر می شود و هر چه می خواهد دل تنگش می گوید ولی، با تمام این احوال، می خواهد اجازهء چاپ 2 هزار نسخه از کتابش را از ولی فقیه بگیرد؛ آن هم با طرح گفتاری که نه در منطق، نه در سیاست، و نه در ایدئولوژی، و نه در عمل جمهوری اسلامی هیچ ریشه ای ندارد.

فیلمساز بازنشسته‌ای که با سینما تفریح می‌کند

بهزاد عشقی

من فیلمسازی را می شناسم که شهرتش جهان‌گیر است و به قول طرفدارانش هرجا که می‌رود زیر پایش فرش قرمز پهن می‌کنند و به بهانه‌های مختلف جایزه به او اهدا می‌کنند. در بهترین نشریات جهانی برایش ویژه‌نامه منتشر می‌کنند و در هر زمینه‌ای به او سفارش کار می‌دهند. حتی در خصوص اپرا که شناخت و تجربه‌ای در این زمینه ندارد. او به برکت این شهرت خاک را بدل به کیمیا می‌کند و حتی سیاه مشق‌هایش را به قیمت زر می‌فروشد. اما این مرد هرگز از شهرت و اعتبارش به نفع جمع و در نکوهش نابهنجاری‌ها استفاده نمی‌کند. همه از اوضاع نابسامان فیلمسازی می‌گویند و این مرد خاموش است. نشریات همه یک رنگ و یک شکل و یک قواره شده‌اند و این مرد حرف نمی‌زند. ممیزی افراطی و سلیقه‌ای همه را کلافه کرده است و این مرد لب از لب باز نمی‌کند. همه از بیکاری و تورم و قطع برق در تابستان و قطع گاز در زمستان می‌نالند و این مرد سخنی به زبان نمی‌آورد.

=======================================================