اتحاد برای دموکراسی در ایران: اعلام اهداف و برنامه ها و استراتژی انتخابات آزاد و منصفانه

بازگشت به خانه پيوند به نظر خوانندگان

دوشنبه 30 بهمن ماه 1391 ـ 18 فوريه 2012

اعلام اهداف و برنامه ها و استراتژی انتخابات آزاد و منصفانه

شورای سیاستگزاری ِ "اتحاد برای دموکراسی در ایران" در نشست ادواری خود از جمله به بررسی دو سند مربوط به "اهداف و برنامه ها" و "استرتژی انتخابات آزاد و منصفانه- برای گذار به دموکراسی در ایران" پرداخت. کمیسیون های منتخب شورای سیاست گزاری، پیشنهاد های ارائه شده را بررسی کرده و با تکمیل و نهایی کردن سندهای تهیه شده مجدداً آن ها را به نشست ارائه کردند. سند "استرتژی انتخابات آزاد و منصفانه- برای گذار به دموکراسی در ایران" قبلاً برای اظهار نظر به کنفرانس پراگ ارائه شده بود. شورای سیاستگزاری سرانجام، این دو سند راهبردی را مورد تصویب قرار داد که اینک راهنما و مبنای حرکت و تلاش های "اتحاد برای دموکراسی در ایران" را تشکیل می دهند.

اهداف و برنامه های "اتحاد برای دموکراسی در ایران"

هدف "اتحاد برای دموکراسی در ایران" بسترسازی برای همگرایی و همآوایی بزرگ همه نیروهایی است که راه کار انتخابات آزاد بر اساس معیارها و موازین بین المللی را برای گذار به دمکراسی در ایران برمی گزینند. بر این پایه "اتحاد برای دمکراسی در ایران" نه یک حزب و سازمان سیاسی، بلکه نهادی است فرا حزبی، فرا سازمانی و مدنی. این نهاد می کوشد بسترساز و انسجام بخش برای تولید گفتمان های سیاسی دمکراتیک و تسهیل روند همگرایی و توافق نیروها برای گذار به دمکراسی در ایران باشد. برای این منظور"اتحاد برای دموکراسی در ایران" راهبرد و برنامه های زیر را در دستور دائمی کار خود قرار می دهد:

- کمک به پیشبرد استراتژی انتخابات آزاد و منصفانه براساس معیارها و موازین بین المللی.

- پیشبرد گفتگوی ملی در باره راه گذار به دموکراسی و نیز پیرامون گسل ها و تنش های اجتماعی در ایران برای ایجاد تفاهم و توافق.

- ایجاد همگرایی و همآوایی نیروهای خواهان دموکراسی.

- کمک به گسترش جنبشهای مطالباتی و اعتراضی در شکل مبارزات بی خشونت.

نفی استبداد و نقض حقوق بشر، نفی هرگونه تبعیض(جنسیتی، دینی و عقیدتی، قومی)، تلاش برای دموکراسی بر مبنای منشورجهانی حقوق بشر، جدایی نهاد دین از دولت و انتخابات آزاد برای گذر از نظام جمهوری اسلامی از مبانی مورد تاکید "اتحاد برای دموکراسی در ایران" است.

استراتژی انتخابات آزاد و منصفانه – برای گذار به دموکراسی در ایران

هدف ما برقراری یک دموکراسی نمایندگی مبتنی برجدائی نهادهای دین وحکومت ازهمدیگر وبراساس معیارهای جهانی ومبتنی برمنشورحقوق بشر و پیمان نامه های وابسته به آن است.

برای گذار از استبداد دینی جمهوری اسلامی وپرهیز ازخشونت وکاستن ازهزینه های دوران گذار، ما با استفاده از تجربیات جهانی وتطبیق آن با ویژگی های ایران، استراتژی انتخابات آزاد و منصفانه رابرمی گزینیم.

استفاده ازاین راه کار از سال 1947 تا کنون به بسیاری ازکشورها در نیل به دموکراسی یاری رسانده وازاین رو یکی از معتبرترین وشناخته ترین راه کارهای گذار به دموکراسی درجامعه جهانی است.

امروزه مفهوم انتخابات آزاد درفضای سیاسی ایران مقوله آشنائی است و ازجناحهای حاکم تا اصلاح طلبان ومخالفان بنیادین جمهوری اسلامی آن را بکار میگیرند، اما مقصود یگانه ای از کاربرد آن ندارند. با وجود اشتراکات فراوان درکنشگران سیاسی به دلیل ماهیت متمدنانه ومسالمت جویانه انتخابات که مبتنی بر خواست ورای مردم است، این اشتراکات دال بر برداشت دقیق وصحیح همگان ازمفهوم انتخابات آزاد ومنصفانه نیست.

بنا براین لازم می بینیم که ویژگی پروژه خویش را که برمبنای تعریف دقیق وصحیح از انتخابات آزاد ومنصفانه است تعریف کنیم:

1- استراتژی انتخابات آزاد و منصفانه، پروژه گذار ازنظامی است که ساختاروقوانین آن، برپائی یک دموکراسی سکولار و بدون تبعیض را درحوزه حاکمیتش ناممکن ساخته است. بنا براین با وجود نکات اشتراک با آنانی که انتخابات آزاد را یک جنبش مطالباتی از نظام موجود و کوششی برای اصلاح نظام می دانند، این استراتژی راه کاری متفاوت است. ما از جنبش های مطالباتی قویا حمایت می کنیم، ولی سرشت استراتژی ما نه مطالبه دمکراسی در چهارچوب این نظام، که برتحمیل مسیرگذار به دمکراسی به آن، استوار است.

ما درچهارچوب ساختارها وقوانین موجود که آشکارا مغایر با تعهدات و میثاق های بین المللی پذیرفته شده بوسیله خود نظام است، آزادانه ومنصفانه بودن انتخابات را ممکن نمیدانیم و وادار ساختن حاکمیت به تمکین به این استانداردهای جهانی بر مبنای اعلامیه جهانی حقوق بشر و اعلامیه شورای بین المجالس (مصوب مارس ۱۹۹۴ پاریس) را، اصل اساسی برای انجام پذیری انتخابات آزاد و منصفانه وازشرایط لازم برای تحقق این پروژه میدانیم. درک و هدف ما از انتخابات آزاد، برعکس کسانی است که نه برتمکین همگان به استانداردهای جهانی انتخابات آزاد ومنصفانه، که بر تمکین به قانون اساسی موجود پافشاری مینمایند. به عبارت روشن تر، هدف ما گذار از ساختار حقیقی و حقوقی استبدادی این نظام، و هدف آنان اصلاحاتی در چارچوب ساختار همین نظام است.

2- گروه دیگری از هموطنان ونیروهای سیاسی، اصولا انجام هرگونه انتخابات آزاد را با وجود جمهوری اسلامی ممکن نمیدانند و ضمن پذیرش اصل انتخابات منصفانه و آزاد، انجام آن را به فردای پس از گذار ازنظام حاکم محول می کنند.

ما مسلما با این اصل که درفردای پس ازاین نظام باید انتخابات آزاد تنها معیارحاکمیت باشد، نه تنها اختلافی نداریم که برآن پای می فشاریم . ولی تفاوت ما با آنان بیشتر برسر انتخاب راه کارهای گذار ازوضعیت موجود به دموکراسی است.متاسفانه تاکنون راه کار مجزائی ازسوی آنان ارائه نشده تا بتوان به مقایسه پرداخت. ما این احتمال را که رژیم در مرحله فروپاشی، از درون با شکاف مواجه شده و بخشی از آن برای حفظ پاره ای از امتیازات با اپوزیسیون همراه شود و تن به برگذاری انتخابات آزاد بدهد را نادیده نگرفته و از این فرصت استفاده خواهیم کرد.

1- ایجاد برتری گفتمانی - پروژه ای آینده را شکل میدهد که فضای سیاسی را ازآن خود کند و درسپهرمدنی نیز به صورت گفتمان غالب درآید. امروز شعار انتخابات آزاد بنوعی شعاراصلی درفضای سیاسی شده است . اما پروژه انتخابات آزاد با هدف گذار از نظام، هنوز از اشتهار و مقبولیت کافی برخوردار نیست. شرط نخست موفقیت در اقدامات عملی در مقیاس ملی وبین المللی، کسب موفقیت در برتری گفتمانی است. برای این منظوراقدامات زیر باید انجام پذیرد:

الف- ایجاد کادر نظری گفتمان، برای توضیح، تشریح، تفهیم و تبلیغ این گفتمان درفضای روشنفکری، کنشگران سیاسی وفعالین مدنی وحقوق بشری و بردن آن به میان توده مردم با استفاده از رسانه ها و شبکه های اجتماعی.

ب- ایجاد انسجام فکری وگفتمانی از طریق استاندارد کردن مفاهیم ، مقولات وبرنامه های عملی به منظور جلب اعتمادعمومی نسبت به انسجام فکری وهمبستگی روشی وآرمانی کوشندگان این پروژه.

ج- استفاده از روشهای مدرن کمپین تبلیغاتی وبازاریابی سیاسی واستفاده از رسانه ها و شبکه های اجتماعی برای تثبیت وتفوق گفتمانی.

د- کوشش برای گسترش این گفتمان درحوزه گفتمانی جناحهای حاکم، به منظور شکستن انحصارگفتمانی درمیادین خاص حکومتگران .

2- جلب همکاری چهره های شاخص واثرگذار ملی و بین المللی.

3- کمک به وهمکاری با دیگران برای ایجاد ̋ شورای پیشبرد انتخابات عادلانه وآزاد ̋، متشکل از کوشندگان سیاسی ومدنی وحقوق بشری و نویسندگان و هنرمندان وفرهیختگان و دگراندیشان وزنان وجوانان ونمایندگان اقوام واقلیتهای مذهبی.

4- کمک به ایجاد گفتگوی ملی درباره مسائل مورد چالش درسطح ملی و برای تحکیم وفاق ملی وپل زدن برگسل های خطرناک اجتماعی و توسعه فرهنگ دیگرپذیری.

5- گسترش جنبش های اجتماعی با استفاده از روشهای مبارزه بی خشونت، برای ایجاد فشار درجهت تحقق پیش شرط های انتخابات آزاد و منصفانه، از جمله آزادی بیان، آزادی مطبوعات و رسانه ها، آزادی احزاب و تشکل های سیاسی و مدنی، و وادار ساختن حاکمیت به تمکین به آن با پذیرش استانداردهای جهانی.

6- ایجاد هسته های کمک به ̋ شورای پیشبرد انتخابات آزاد و منصفانه ̋ در نقاط مختلف جهان، مرکب از شخصیتهای ایرانی وخارجی.

پرویز حدادی زاده: با درود به دوستان؛ همانطوری که همهء مخالفان رژیم ددمنش اسلامی از اتحاد و همبستگی، بارها و بارها سخن داشته و دارند، این دو سند هم نمونهء دیگری از این آرزوی دیرینه تمام اپوزیسیون است که هر گروه، سازمان، نهاد، کمیته و حزبی که امید براندازی این رژیم را در سر دارد به این اتحاد و اعتماد چشم دوخته و هنوز منتظر نشسته، که این اتفاق هر چه زودتر بیفتد! حقیقتاً اطلاع کافی از اعضای "اتحاد برای دموکراسی در ایران" را ندارم و برایم هم مهم نیست که چه شخص و یا اشخاصی این دو سند را نوشته اند، آنچه که مهم است این است که از "اتحاد و همبستگی" سخن می گویند. برای همهء ما پر واضح است که هیچ گروه، سازمان، نهاد، کمیته و حزبی به تنهایی نمی تواند این رژیم ضد ایرانی را از کشور عزیزمان بیرون کند، تنها با یک اتحاد کلان است که رسیدن به پیروزی امکان پذیر خواهد شد. باید سینهء تمام مخالفین این رژیم، از چپ و راست، جمهوریخواه و سلطنت طلب، زن و مرد ایرانی در برابر جلادان تشنه به خون مردم آزاد اندیش ایران سپر شود تا راه رسیدن به هدف هموار گردد. باید مسئولیت تاریخی خودمان را جدی بگیریم و در مقابل یکدیگر انعطاف پذیرتر از گذشته، صدای هم وطن خود را بشنویم و از خود شیفتگی هایی که باعث تنهایی و ضعف اپوزیسیون می گردد دوری، تا بتوانیم این نهضت را به مقصد برسانیم. حال بنظر شما وقتی که تمام مخالفین رژیم اسلامی، برای پیروزی براین نظام جهل و جنون به "اتحاد و همبستگی" می اندیشند و طرح، برنامه، پروژه و پیشنهاداتی هم دارند، چرا موفق نشده اند که به اتحاد برسند؟ جالب اینجاست که در تمام این پروژه و پیشنهادات، "اتحاد و همبستگی" نقطه کلیدی و وجه مشترک دارد، پس چرا اپوزیسیون نتوانسته به این آرزوی دیرینه خودش دست پیدا کند؟ اگر شرط و شروطی برای این "اتحاد و همبستگی" وجود دارد بنظر شما چه باید کرد که با حداقل ها به این "اتحاد و هبستگی" دست یافت؟ آیا لازمهء یک اتحاد کلان یک اعتماد سازنده است؟ اگر چنین است، چه باید کرد؟ که این اعتماد بوجود آید. اپوزیسیون محکوم به گفتگو است و بی توجعی به سکوت مخالفین و نداشتن گفتگوی سازنده با یکدیگر خیانت به خود و ایران و ایرانی شناخته خواهد شد. شاید شما با خود بگویید که "تمام زحمت خود را برای رسید به این اتحاد کشیده و می کشید ولی دیگران هستند که بانی این بی اعتمادی اند." باید از خود بپرسید که چرا موفق نشده اید که دیگران را متقاعد کنید که به تلاش شما ارج دهند؟ آیا شما هم در تلاش خودتان شرط و شروطی داشته اید؟ فکر می کنم که تمام ایرانیان آزاد اندیش که طرفدار حاکمیت ملی و حکومت قانون هستند موظف اند، هر چه زودتر جواب این سئوالات را پیدا و از این فرصت طلایی که برای اپوزیسیون بوجود آمده استفاده کنند وخود و ایران و ایرنی را از این جهنم خانمان سوز نجات دهند. نگذاریم امید مردم ایران به داشته این "اتحاد و هبستگی" به یاًس تبدیل شود که اگراین اتفاق بیفد همه اپوزیسیون مسئول شناخته خواهند شد. بدلایل بسیاری که شما گرامیان بخوبی از آنها آگاه هستید، پیشنهاد می دهم که جناب شاهزاده رضا پهلوی، مسئولیت رایزنی ما بین تمامین مخالفین رژیم اسلامی را بر عهده بگیرند و برای رسیدن به این "اتحاد و همبستگی" شخصاً خود بصورت فردی و یا گروهی به تک تک انتقادات و نقدهای هموطنان مخالف این نظام گوش فرا دهند و درخواستهای آنها را با کمک خودشان برای رسید به "اتحاد و هبستگی" کلان به اجراء بگذارند. با مهر.

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.