گزارش و خلاصهء سخنرانی رضا حسين بر

رئيس شورای هماهنگی  شبکهء سکولارهای سبز ايران

در کنفرانس بروکسل

کنفرانس بروکسل در هفتم و هشتم ژوییه با مشارکت عده ای از ایرانیان تشکیل گردید. من هم با اجازهء شورای هماهنگی شبکهء سکولارهای سبز بعنوان ناظر در این کنفرانس حضور پیدا کردم و نظرات شبکه را بیان کردم:

‫هدف اصلی کنفرانس اتحاد نیروهای مخالف جمهوری اسلامی بر محور انتخابات آزاد است. ‫مهندس شریعتمداری و دکتر باقرزاده و عده ای دیگر مدعی بودند که می توان جمهوری اسلامی را از طریق انتخاباتی که خودش برگزار کند، بر کنار کرد. بهمین جهت از حضار می خواستند که انتخابات آزاد را به یک گفتمان عمومی تبدیل کنند.

 اما من با این نظر موافقت نشان ندادم و اظهار داشتم که انتخابات آزاد به وسیله خود جمهوری اسلامی امکان پذیر نیست. این رژیم هم اکنون مدعی است که ده‌ها انتخابات انجام داده و همه شان آزاد بوده است. اگر زمانی هم اوضاع مثل سوریه بشود، نظام ناگزیر برای نجات خود انتخاباتی را با مشارکت عده ای خواهد پذیرفت و عده ای از طرد شدگان را، که قبلاً هوادار و یا بخشی از رژیم بودند، در مجلس شورای اسلامی خواهد برد و بدینوسیله، مشروعیت و قانونیت خود را به دنیا نشان خواهد داد.

‫در چنین صورتی، همین نظام، همین فرهنگ تبعیض آمیز و همین ذهنیت ضد مردمی، ضد زن، ضد چپ، ضد راست، ضد ترقی، ضد دمکراسی و ضد پیشرفت باقی خواهند ماند و دیکتاتوری و استبداد به شکل سنتی و مدرن ادامه خواهد یافت. ‫در چنین شرایطی، امکان استقرار دمکراسی محال خواهد ‫و مردم ایران در شرایط بسیار بدتری خواهند افتاد.

‫با بودن حدود نیم میلیون بسیجی، صد ها هزار نیروی سپاه، وزارت اطلاعات و ده‌ها نهاد سرکوبگر، همین فرهنگ ولایت فقیه، با یک دولت متفاوت، همین اوضاع کنونی را، به شکل دیگری مسلط خواهد ساخت و دولت جدید، هر قدر حسن نیت داشته باشد، قادر به هیچگونه تغییری در جهت آرمان های مردم نخواهد گردید.

‫‫از طرف دیگر، طرح چنین مساله ای به عنوان تنها استراتژی تغییر رژیم باعث نگرانی های زیادی برای مردم ایران خواهد بود:

‫1. طرح انتخابات آزاد عملاً مبارزات مردم و سازمان ها را تعطیل خواهد کرد و عمر رژیم را تا مدتی بی پایان به عقب خواهد انداخت.

‫2. مردم دچار سرگردانی و توهم خواهند شد و نخواهند دانست که چه بکنند.

‫3. عمر این رژیم در اختیار خود رژیم باقی خواهد ماند و همین امر ارادهء نظام برای ماندن را چندین برابر خواهد کرد.

‫4. احساس مسوولیت مردم را نسبت به سرنوشت خویش و مملکت خود از مردم سلب خواهد کرد در حالی که دوران ما دوران نقش آفرینی مردم است. امروز مردم در خاورمیانه سرنوشت خود را بدست گرفته اند و در مقابل دیکتاتورها محکم ایستاده اند و از مرگ و زندان هیچ هراسی ندارند.

‫5. مردم را ناگزیر خواهد کرد که بی قید و شرط تسلیم رژیم بشوند و منتظر بمانند که هر گاه دل رژیم خواست انتخابات آزاد برگزار کند. البته رژیم هم به انتخابات تقلبی خود ادامه خواهد داد و آنها را آزاد اعلام خواهد نمود.

‫6. تخریب مملکت و محیط زیست ادامه پیدا خواهد کرد و شاید کار به آنجا برسد که اکثریت جنگل ها و مراتع از بین برود و ایران عملاً به یک دشت برهوت تبدیل بشود.

‫7. بخش تولیدات صنعتی و کشاورزی کاملاً منهدم ‫خواهد گردید و کالا‌های بی ارزش چینی اقتصاد را تباه خواهد کرد.

‫ 8. فقر، بیماری، بیکاری، فساد، دزدی، بی قانونی و بی اخلاقی چنان رواج خواهد یافت که مردم برای زنده ماندن دست بهر کار کثیفی بزن‌ند.

پیشنهادات شبکه سکولارهای سبز

‫ما، در شبکهء سکولارهای سبز، معتقدیم که مردم ایران دارای نیرو های لایزالی هستند که میتوانند هر گاه که اراده کنند نظام جمهوری اسلامی را منحل کرده از سر راه خود بردارند. تاکنون نیز چندین بار با مبارزات عظیم و گسترده خود تا نزدیکی پیروزی پیش ‫رفته اند و هر بار با خیانت رهبران هر زمان خود، از پیروزی باز مانده اند. بر همین اساس ما معتقد هستیم که اکنون وقت آن رسیده است که یک آلترناتیو جدید، با رهبری نو، در خارج از کشور تشکیل گردد تا امکان خیانت مجدد به مردم و به شکست کشاندن حرکت بعدی، منتفی بشود.

‫ما معتقد هستیم که مردم ایران از هم اکنون باید بدانند که سرنوشت آنها در آینده چه خواهد شد و چه نظامی در مملکت برقرار خواهد گردید. بهمین دلیل، ما، شبکهء سکولارهای سبز، یک بینش مدرن و مترقی را تدارک ديده ايم که خلاصهء آن به شرح زیر است:

‫مردم ایران آرمان ها، آرزوها و هدف های بزرگی دارند که در دو برنامهء آزاد سازی و آباد سازی ایران و ایرانیان جمع بندی می گردد.

 ‫تجربهء سی و سه ساله اثبات کرده است که آزادسازی و آباد سازی ایران و ایرانیان در حضور جمهوری اسلامی و بدون برقراری حاکمیت ملی امکان ندارد. بنا براین، برای آنکه مردم ایران به آرزوی خود برسند، ناگزیر باید اول رژیم را منحل کنند، و برای انحلال آن، راه های مختلفی را در پیش بگیرند. این استراتژی ها بسیار زیاد است و ملت ایران همهء این گزینه ها را درختیار دارد.

‫برای انحلال نظام، نیاز به یک ائتلاف بزرگ وجود دارد. از دل این ائتلاف باید  آلترناتیو که قدرت ايجاد تغییر را داشته باشد ساخته شود. در این آلترناتیو، قاعدتاً اکثر طیف ها باید حضور داشته باشند تا هر ایرانی در هر جا که هست بتواند نمایندگی خود را در آن ببیند.

‫اما مهمتر از تغییر، آیندهء ایران و ملت ایران است. ایرانیان باید اطمینان داشته باشند که نظام آینده، نظامی فراگیر و در برگیرندهء تمام ایرانیان باشد و آزاد سازی و آباد سازی مردم و مملکت را تضمین کند. برای همین، ما، به سهم خود، برای ايرانی يکپارچه یک نظام دمکراتیک، سکولار و فدرال را پیشنهاد می کنیم.

‫منظور ما از دمکراسی، انتخابات آزاد، آزادی رسانه ها، آزادی احزاب، انجمن ها، تظاهرات و گسترش جامعهء مدنی و حقوق شهروندی و توانمند سازی شهروندان، شهر ها و مناطق و استان ها است.

‫منظور ما از سکولارسیم جدایی مذهب از حکومتی است که قوانین آن از رأی و اراده انسان ناشی می شود. هیچ کس بدلایل دینی و مذهبی از امتیاز خاصی برخوردار نخواهد بود.

‫منظور ما از فدرالیزم، تقسیم قدرت در بین مردم و نهاد های انتخابی مردم و جلوگیری از تمرکز قدرت سیاسی و اقتصادی در دست یک نفر و یا یک گروه کوچک است تا از پدید آمدن یک دیکتاتور ستمگر و فاسد بطور قانونی جلوگیری کنیم. تاریخ ایران نشان می دهد که تا کنون استبداد و دیکتاتوری در اثر تمرکز قدرت پدید آمده است. از آنجا که مردم نمیتوانند در یک نظام دیکتاتوری به هدف های خود برسند، ناگزیر باید، بهر قیمت جلوی بازسازی آن در تحت هر عنوانی گرفته شود.

‫شبکهء ما حاضر است در راستای برقراری حاکمیت ملی با کلیهء نیروهای دمکرات، سکولار و انحلال طلب همکاری کند.

نظر خوانندگان

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

بازگشت به خانه