مقالهء کیهان پسند

ف.م.سخن

من؟!!! من چیزی بنویسم که کیهان خوش اش بیاید و آن را نقل کند؟! حاشا وَ کَلّا! دست ام بشکند اگر چنین کنم. قلم ام بشکند اگر چنین کنم. لپ تاپ ام از روی دسته ی مبلی که دارم روی آن تایپ می کنم زمین بیفتد و خُرد شود اگر چنین کنم. دو سه مرتبه هم که کیهان نوشته های مرا با "کمی" دست‌کاری منتشر کرد، حرف امام رحمت الله علیه به یادم افتاد که ای بیچاره ببین چه گفتی که دشمن خوش اش آمد و از آن استفاده کرد. فکر کردید این چند روز که ننوشتم کجا رفته بودم؟ چرا نمی نوشتم؟ فکر می کنید چرا تا 25 بهمن به خودم مرخصی استعلاجی داده ام؟ برای همین حرف ها دیگر! برای این که کیهان از نوشته ی من بُل نگیرد و جنبش و خیزش مردم ایران در 25 بهمن را تحت الشعاع قرار ندهد.

حالا یک چیزی می نویسم  که کیهان غلط بکند آن را تکرار  بکند. یک چیزِ با حال که همه ی ما کِیف اش را ببریم؛ به هیجان بیاییم و در میدان التحریر تهران، ببخشید انقلاب تهران، اجتماع نماییم. به خیابان ها بریزیم و طومار ظلم را برچینیم. یک چیزی بنویسم که کیهان از یک کیلومتری اش هم رد نشود چه برسد بخواهد آن را تجدید چاپ کند.

ما در 25 بهمن امسال به خیابان ها خواهیم ریخت. ما در 25 بهمن امسال با جمعیت میلیونی پدر صاحب بچه ی حکومت را در خواهیم آورد. مردم تونس و مصر از جنبش سبز ما یاد گرفتند که جنبش کنند، ما خودمان که معلم آن ها بودیم اکنون از فیدبک آموزشی که دادیم بهره خواهیم گرفت و پوست حکومت اسلامی ایران را خواهیم کَند. ما مردم قهرمان ایران‌زمین گوش به فرمان سایت جرس و تئوریسین های آن هستیم. ما گوش به فرمان نویسندگان فیس بوک و بالاترین هستیم که گفته اند این بار به خیابان ها می ریزیم و دیگر به خانه بر نمی گردیم (نه از آن برنگشتن های منتهی به بهشت زهرا، بل که از آن برنگشتن های مُدلِ مصری، یعنی وسط خیابان چادر می زنیم و دوران شیرین اشغال سفارت امریکا و بست نشینی در خیابان های اطراف آن را تجربه می کنیم). 

ما غلط بکنیم  بگوییم ای مردم شریف ایران! ای کسانی  که امروز می گویید عجب غلطی کردیم  شاه را بیرون کردیم! مبارکِ مصری هم امروز مثل شاه ایران است. ما غلط بکنیم بگوییم باراک اوبامای امروزی مثل جیمی کارتر دیروز است. ما خیلی خیلی غلط بکنیم بگوییم این چیزها که اخوان المسلمین امروز می گوید همان چیزهایی ست که امام راحل ما در پاریس می گفت و ما امروز فکر می کنیم با آن حرف ها گول خوردیم.

ما را که جَو می گیرد دیگر کسی جلودارمان نیست. مبارک باید برود! دوران خوش امام باید تجدید و تکرار بشود! امروز برای ما بیش از برنامه ریزی بلند مدت و به کارگیری عقل و خِرَد، قافیه و شعر مهم است. آی کیف می کنیم وقتی می گوییم «فعل "تونس"تن را همه با هم صرف کنیم»! آی کیف می کنیم به سید علی می گوییم موتوری و به مبارک می گوییم شتری! اصل برای ما همیشه همین چیزها بوده و بعد از این هم همین چیزها خواهد بود. مردم هم که گوش به فرمان ما هستند و چشم شان به سایت های اینترنتی دوخته شده که کِی فرمان ریختن به خیابان ها داده شود، تا آن ها هم بی درنگ به خیابان ها بریزند.

فکر کنم نوشته  ام بسیار عالی شد. یعنی طوری شد که از گزند ناخنک کیهان در امان بماند. بُدُوم بروم در فیس بوک هم چند تا استتوس داغ و کوتاه‌نوشته‌ی هیجان انگیز بگذارم تا من هم به سهم خودم در به خیابان کشیدن مردم نقشی داشته باشم.

البته امیدوارم رهبران جنبش سبز ما عادت بدی را که دارند ترک کنند. آن عادت این است که وقتی مردم جان شان به لب شان می رسد و به شکل خودجوش به خیابان ها می ریزند، آن ها کاری می کنند که مردم برگردند خانه هایشان و آرام بگیرند و وقتی مردم در خانه هایشان نشسته اند و دارند زندگی شان را می کنند، زور می زنند که مردم را به صورت غیرِخودجوش به خیابان ها بکشند؛ وقتی قوای مجریه و مقننه را در اختیار دارند کاری نمی کنند؛ وقتی با تی‌پا آن ها را از دایره ی قدرت بیرون انداختند دوباره می خواهند به داخل دایره باز گردند. این عادت بد را ترک کنند زحمت ما هم در نوشتن این گونه مقالات که احتمال دارد کیهان پسند شود کم می شود. پس پیش به سوی خیابان در روز 25 بهمن!

http://my.gooya.com/author/fmsokhan/

بازگشت به خانه