با درود و مهر به شما سکولاريسم نوی ارجمند،

ترور (آدمکشی و تبهکاری) حادث شده در 28 امرداد سال 1357 سینما رکس آبادان، پیشزمینهء تمامی ترورهای مکتبی در زمان معاصر و در مقیاس بزرگ است. مبداء وحشت، ترس و تباهی، يعنی همان ترور، هرچه بیشتر نادیده گرفته شود، به فرقهء خون و جنون بیشتر فرصت می دهد تا پردهء دیگری از 11 سپتامبر نیویورک را به صحنه آورند. پردهء نخست نمایش "وحشت بزرگ" در 28 امرداد 1357 با آدمسوزی سینما رکس به صحنه آمد و، چون نادیده گرفته شد، در سال 1387 بازیگران همان مکتب، در دخمهء کهریزک نقش خود را تکرار کردند. ذکر مصیبت و کردار ضحاک کیشان، برای ما ایرانیان تازگی و شگفتی ندارد.

سکولاريسم نوی ارجمند؛ اما سکوت دستجمعی از انقلاب سرخوردگان و رقبای جمهوری غیرقانونی اسلامی و ضد ایرانی، در آستانهء سالگرد 28 امرداد 1357 آیا برای شما شگفت آور نیست؟ آیا از منادیان تازه وارد حقوق بشر (منظور از سال 67 به بعد)؛ حتی يکبار دیده و شنیده اید که نخستین جنایت "انقلاب" شان را محکوم کنند؟

چرا سازمان های شبه ملیون و ملی نمای برونمرز، هرسال به صحرای کربلای شصت سال پیش می زنند؛ ولی 28 امرداد همین سی سال پیش را فراموش می کنند؟ چرا افشاگران قتل های زنجیره ای، هرگز، در مورد علت اصلی قتل دکتر عاملی تهرانی، دادرس پروندهء آتشسوزی 28 امرداد، سند ارائه نکرده اند؟ چرا مبلغین سکولاريسم حتی يکبار 28 امرداد 1357 را بعنوان نخستین نمونهء کردار واپسگرا و ناشی از خرافات محکوم نکرده اند؟ چرا چهره ها و سخنوران ریز و درشت آزادیخواه نيز 28 امرداد را روز ملی همدردی با قربانیان ترور اعلام نمی کنند؟ اگر قتل عام  بنام "انقلاب" شان باشد خوب است؟ از حضرات اشرفی بپرسید که آیا آدمکشی و اعدام جمعی از سال 57 خوب بود ولی از سال 67 بد شد؟ از خواهران و برادران اصلاح طلب بپرسید که آیا سانسور و شکستن قلم از سال 57 خوب بود ولی از 18 تیر 87 و توقیف "روزنامه سلام" بد شد؟ از سبزواران بپرسید، آیا انتخابات نمایشی جمهوریت از سال 57 تقلبی نبود و از سال 87 بد شد؟ از خود بپرسید چرا خشونت و ترس (بمبگذاری و ترور) حزب الله در شهرهای جهان به ما مربوط نمی شود، ولی آنگاه که چماق همین واپسگرایان فرق ما و چاقوشان قلب هم میهنانمان را شکافت، تنها آنگاه، چون خون ما رنگین تر است، جهانیان موظف به دلسوزی برای ما باید باشند؟

سکولاريسم نوی ارجمند، شما در آستانهء 28 امرداد 1357 برای همدردی با بازماندگان ترور - در هر کجای جهان که باشد، و به ياد همهء ایرانیان و شهروندان جهان که قربانی "وحشت بزرگ" شده اند چه خواهید کرد؟

شما می توانید سالگرد آدمسوزی 400 ایرانی در سینما رکس، اين ارمغان "انقلاب" شان، را تبدیل به روز جهانی همبستگی با بازماندگان و روز همدردی با خانواده جانباختگان گردانید؛ روز جهانی همصدایی ایرانیان با شهروندان همهء کشورهایی که رو در روی واپسگرایی، خرابکاری و خرافات ایستاده اند؛ روز همدلی و همدردی با انسانیت؛ روز ابراز انزجار از اعمال ترس و وحشت.  

امسال، در سالگرد 28 امرداد 1357، شهروندان جهان آزاد - ایرانی و خارجی – می توانند در کنار سکولاريسم نو، و همصدا، نقش خود را ایفا کنند.